draw the line

Αυτό το βλογ μένει ως έχει.Δεν θα ξαναγράψω σ'αυτό
αφού έχω περάσει σε νέα περίοδο της ζωής μου και τίποτα από αυτό
το βλογ δεν με κάνει να χαίρομαι πλέον.
Θ'ανοίξω ένα νέο λοιπόν,που *ελπίζω* να μην είναι τόσο απαισιόδοξο =)
adios!

Κριός-Λέων-Λέων-Κριός και πάλι απτην αρχή from Λαχανακια by Ροδακινιά

"Γεια σου κούκλα "
"Γεια σου κάβλα"
"Κριός"
"Λέων"
"....με δίδυμο"
"...με αιγόκερω"
"Βάρδος"
"Χα ξενέρωτε.Αγγελάκι"
"Μπουγιούμ"
"Α?"
"Μάνα ατάρτη θα με λέτε"
"Ωωωωωώντρει!"
"Μουσελίνα"
"Τούλι "
"Μπελ επόκ"
"Ρετρό!"
"Πάμε παραλία!!"
"Πάμε μυροβόλο"
"Ακούω μαντόνα σκσ"
"Ακούω μετάλικα ρε!"
"Μωρό έτσι να τα κάνεις τα μαλλιά σου"
"Ρεεε σου πάει το πουκάμισο!Σέκζι!"
"Με χτύπησαν τα ολ σταρ,γτ δεν έβαλα κάλτσες"
"Με χτύπησαν τα παπούύύύτσια μουουουουουουουουου (χ12432544524 φορές)
"Ελα ρε πάμε σινεμάάά!Θα πω και τη μαμά!Σε μισή ώρα να σαι κάτω!"
"Θυμάσαι το καπελάκι της Βενετίας?Τέτοιο ήθελα να σου πάρω...αλλά μπλιεχ"
"Να ρθουμε σπίτι για ταινία??"
"Τι χρώμα γυαλιά να πάρω?"
"Το ψυγείο με την Αγγλική σημαία είναι δικό μου"
"Θα φτιάξω γκέι μπαρ με τη χρύσα"
"Ρε τέτοια γυαλιά θέλω εγώ!Παλιο ζηλιάρα γαμώ τον λέοντά σου!"
"Πάλι θα με αφήσεις μέσα γαμώ?"
"Μαλάκω"
"Σιχαμένε"
"Καβαλημένη"
"Ψωνάρα"
"Βλαχάρα"
"ΦΤΩΧΙΕ"
"Ωχου ρο ξεκόλλα λέμε"
"Κόψε την ειρωνία φιλ"
"Δε σου μιλάω"
"Δε σου μιλάω εγώ!"
"Σ'αγαπάω.."
"Θα μαι για πάντα δίπλα σου.."
"Δε θα χαθούμε.."
"Μη φύγεις..."

Σιωπή.
Το μόνο που ακούγεται είναι στίχοι γνώριμοι,πολλά υποσχόμενοι,αγαπημένοι.
"Keep holding on,cause you know we'll make it through"


Σ'αγαπάω Κρύε Κριέ μου..
Μου λείπεις κι ας μην έχεις φύγει ακόμα..



Και έφυγες και παραλίγο να χαθούμε κι όμως δεν
και σ αγαπώ τόσο πολύ
και χαίρομαι τόσο τόσο τόσο τόσο πολύ που είσαι στη ζωή μου
και που η σχέση μας έχει φτάσει σε τέτοιο επιπέδο ,πολύ
καλύτερο από αυτό που ήταν!!
Μπεστ τρούλες φορέβα. <3

Bye Bye Bye

Έγινες αυτό που μισούσες.Αυτό που σε πλήγωσε.
Αυτό που αγάπησες όσο τίποτα στον κόσμο.
Κι όμως δεν πήρες το μάθημα σου.Πλήγωσες όπως σε πλήγωσαν.
Και τώρα είμαι εδώ όπως ήσουν εσύ τότε.
Σε μια ταράτσα.
Mόνο που εγώ δεν έχω κάποιον να με πιάσει.
Κάποιον να μου πει "εγώ είμαι εδώ για σένα.Και σ'αγαπώ"
Εσύ είχες εμένα.Είχες και το μικρούλι.
Πάντα μας είχες.Πάντα θα χεις το μικρούλι.
Πάντα δεν θα έχεις εμένα.Κι είμαι σίγουρη πως δεν σε νοιάζει καν.
Κι αν το διαβάσεις αυτό κάποτε θα λες "ωχ καλά" και θα κουνάς το κεφάλι σου
λες και όλα αυτά είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου.
Δεν θέλω να σε πείσω για το αντίθετο.
Θέλω μόνο να δεις,ότι κάποιος πληγώθηκε.Πολύ.
Και πως είναι άδικο για μένα,να χάνω την κολλητή μου επειδή
απλά βαρέθηκε.Και θέλει να κάνει μια νέα αρχή.
Κι α κόμα πιο άδικο που δεν μ αφήνεις σ'αυτή την αρχή.
Ποτέ δεν θα κατεβούμε τη Ναυαρίνου μαζί κάνοντας τις πριγκίπισσες,
την σέιλορ μουν εσύ κι εγώ την τζούπιτερ ή τους ροκ σταρ.Ή τα παιδιά των λουλουδιών.
Τι κρίμα.
Τι ειρωνικό.
Κι όταν χάλασε η παρέα και μείναμε εμείς,σκεφτόμουν πως
εσένα δεν θέλω να σε χάσω.Και δεν θα σ 'εχανα,στον ιδεατό κόσμο.
Αλλά ιδεατοί κόσμοι δεν υπάρχουν.
Kι είναι γελοίο το πόσοι στίχοι σε φέρνουν στη μνήμη μου.
[Κι όλοι λένε πως το να χάνεις έναν γκόμενο είναι χειρότερο.]
[μέσα μου εύχομαι κάποια στιγμή όλο αυτό ν αλλάξει.Αλλά πιο μέσα μου
ξέρω πως δεν το θέλω.I'm not wasting myself on a "friend" like you.]

*αφιέρωση*

Δεν μου αρέσουν οι στίχοι στα βλογζ,αλλά το συγκεκριμένο το άκουσα πρόσφατα
και παρατήρησα και πρώτη φορά τους στίχους.Και στο αφιερώνω εξαιρετικά.
[oh the irony.]

"Song To Say Goodbye"

You are one of God's mistakes,
You crying, tragic waste of skin,
I'm well aware of how it aches ,
And you still won't let me in.
Now I'm breaking down your door,
To try and save your swollen face ,
Though I don't like you anymore,
You lying, trying waste of space..

Before our innocence was lost,
You were always one of those ,
Blessed with lucky sevens ,
And the voice that made me cry .
My Oh My.

Είναι από τα τραγούδια που καταλαβαίνεις το νόημά τους
αφού πάθεις.Τι κρίμα...

Snuggie

Βρήκα το τραγικό τελεμάρκετινγκ που έγραψα σε προηγούμενο ποστ!
Απολαύστε!

Για ντάρλινγκ,Για!

Και ξαφνικά βλέπω ότι κάνω τα ίδια βήματα που έκανες κι εσύ.
Και θέλω να χτυπήσω τον εαυτό μου,γιατί είσαι ο τελευταίος άνθρωπος που θέλω να μιάσω.
(καλά,εσύ κι ο Καρατζαφέρης).
Εσύ είχες κάνει καυγά για τον ΙΔΙΟ ακριβώς λόγο που έκανα κι εγώ.
Μετά το έπαιζες και καλά αδιάφορη και μετά μιλούσες για υποκατάστατα.
Η μικρή διαφορά μας είναι,ότι εγώ νοιαζόμουν μέχρι πρόσφατα και το παραδέχτηκα
και ζήτησα και συγγνώμη (γιατί σου γαμάνε την ζωή και ζητάς και συγγνώμη) πράγμα που
προφανώς δεν έγινε απο μέρος σου στο τάδε άτομο ,ενώ μέσα σου καιγόσανε κι ας μη το παραδεχόσουν.Λεςκαιδεσεξερω.
Εγώ σήμερα είδα το υποκατάστατο,όχι σ'εσένα,προς θεού.
Ελπίζω μόνο να μην καταλήξει όπως κατέληξα κι εγώ.
Ωραια η γυαλιστερή και πολύχρωμη βιτρίνα.όταν βγάζεις όμως τα 3D γυαλιά,
βλέπεις τις ρωγμές,μυρίζεις την σαπίλα και βρίζεις τον εαυτό σου.
Εξαπανέκαθεν είχα την άποψη να δίνω τον εαυτό μου όπως είναι [εκτός από τους τραγικούς 'έρωτες' που νταξ,εκεί το παίζεις και λίγο],απλά "κρύβω" ,αν μπορείς να το πεις έτσι,
το καταθλιπτικό εγώ μου.
Κατα τ'άλλα φάε ανωριμότητα και κουλτουριάρα και χίπι και μέταλο.
Γιατί όταν παρουσιάζεσαι ως το απόλυτο σε κάθε έννοια,στην αρχή μπορεί να είναι μαγευτικό και ουάου,αλλά όσο περνά ο καιρός απλά δεν μπορείς να το υποστηρίξεις άλλο.
Και πέφτουν οι μάσκες ,σου ρχεται (εσένα και στον κάθε άνθρωπο που παραπλανιέται)
ο μεγαλύτερος ντουβρουτζάς του αιώνα.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω,απλά νταξ,με μέτρο λίγο η υποκρισία ρε γκάιζ,
στον ίδιο σας τον εαυτό υποκρίνεστε.όσο πιο γρήγορα το πάρετε χαμπάρι
τόσο πιο γρήγορα θα νιώσετε κι εσείς καλά (εν τέλει,αφού πρώτα θα πρέπει να
αντιμετωπίσετε the real you.)

Υ.Γ. Ξύπνησα στις 6μιση για να κάνω μπάνιο,που ούτε καν.Ετοιμάστηκα να πάρω το λεωφορείο των 9,που ούτε καν.Τώρα θα μπω να κάνω μπάνιο και θα φύγω με των 11 με το Γιολαντάκι μαζί.Ωραίο ξεκίνημα για την βδομάδα,ε; :Ρ

Υ.Γ.2 Πέτυχα αυτό το τραγικό τελεμάρκετινγκ στον ΑΝΤ1 (που αλλού ,ειλικρινά)
που πλασάρει ένα πράμα σαν σαν σαν σαν σαν σαν δε ξέρω πως να το πω,για να το φοράς καινα ζεσταίνεσαι.Στην ουσία το φοράς και κάνεις τον Γκάνταλφ ή την Άργουεν απτον Άρχοντα.Είναι σαν φόρεμα-μανδύας με τραγικά μανίκια και δεν θυμάμαι αν είδα κουκούλα.
Εγώ πάντως περιμένω το αυτόματο τάισμα μωρού που μου υποσχέθηκε ο Φαίδονας.

Relator

Μπορεί να μου παίρνει καιρό μέχρι να φύγω από μία κατάσταση,

αλλά τουλάχιστον δεν γυρνάω πίσω.

Μπορεί μέσα μου να συγχωρώ και να ξεχνάω,αλλά ποτέ δεν γυρνάω.

όχι γιατί είμαι περήφανη,απλά έχω μια αξιοπρέπεια.

Και ξέρω πως το αύριο μου είναι πολύ καλύτερο απτο χτες μου.

"When I met you I didn't know what to do alalala"

I can catch the moon in my hands

Well, it's been so long
And I've been putting out fire
with gasoline
putting out fire with gasoline

χόρεψε χόρεψε χόρεψε
θα κάνω μια ντίσκο ρε.
όπως ήταν τότε και θα ξεβιδωνόμαστε στον χορό.
και θα τραγουδάμε και το φέιμ

[Baby look at me
And tell me what you see
You ain't seen the best of me yet
Give me time I'll make you forget the rest

I got more in me
And you can set it free
I can catch the moon in my hands
Don't you know who I am

Remeber my name
Fame

I'm gonna live forever
I'm gonna learn how to fly
High

I feel it coming together
People will see me and cry
Fame

I'm gonna make it to heaven
Light up the sky like a flame
Fame ]

και θα κάνω κι εκείνο το σπαγγάτο στον αέρα.
χρώματα και ντισκόμπαλες και λαμέ και ΧΟΡΟΟΣ!!


--->I'm gonna live forever
Baby remember my name <---

It's all coming baby ;)

sha!

Έβλεπα κάτι φωτογραφίες σήμερα.Προπέρσινες.
Και πω ρε φίλε το πρόσωπό μου ήταν τόσο ήρεμο!
Άσπρο,με το μαύρο μαλλί τότε ( <3 ) και έλαμπε!
Δηλαδή φαίνομαι χαρούμενη!
Και μέσα στο καλοκαίρι έχω βγάλει τόσες φωτογραφίες
κι όμως το πρόσωπο μου δεν είναι έτσι :s
Το πρόσωπό μου ,έχει μετατραπεί σε μάπα.
Χωρίς φως,χωρίς μέικαπ,χωρίς λάμψη what-the-fuck!
Δεν θα ρθουν τα Χριστούγεννα ρε κουνί;
Θα σου πω!



Υ.Γ. η Βίσση έβγαλε τραγούδι αγγλικόν με τον τίτλο "Φάμπιουλους".αισχρό;

The mean reds.

The mean reds are horrible. Suddenly you're afraid
and you don't know what you're afraid of.
~Holly Golightly

Είναι κι αυτό το γαμημένο το κενό που νιώθεις μέσα σου
όταν βλέπεις τα πράγματα να παίρνουν τον δρόμο τους και αισθάνεσαι
πως κάτι δεν πάει καλά.
όταν η σχολή σου/ερωτικά σου πάνε απτο καλό στο καλύτερο
κι όταν έχεις κανονίσει να ξεφορτωθείς το πρόβλημα υγείας που έχεις
με το νυστέρι,τι σκατά σου λείπει;
Μη βιαστείς να με πεις μίζερη.Δεν είμαι μίζερη να πάρει!Ούτε για λύπηση είμαι.
Είναι τα σωθηκά μου που καίνε.
Όμως τα σωθηκά σου δεν τα βγάζεις με το νυστέρι.
Ακόμα κι αν προσπάθησες,ακόμα κι αν νομίζεις πως το χεις καταφέρει.
Είναι στιγμές σαν κι αυτές που σου υπενθυμίζουν ότι είναι ακόμη μέσα σου και σε τρώνε.
"Ένα στάδιο πριν την βαριά κατάθλιψη".
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΖΕΡΗ.
Ούτε εκπέμπω κακό κάρμα.
Χαμογελάω και μου τσαλακώνουν το χαμόγελο.
Νιώθω όμορφα και μου γαμάνε το είναι.
Εκφράζω αυτά που νιώθω με πολύ μεγάλη δυσκολία και μ επιβεβαιώνουν,στ ότι δεν
πρέπει να μιλάω.
Εσένα σε μισώ που ήμουν δίπλα σου τόσα χρόνια και μ'εγκατέλειψες.Προσπαθούσα για σένα κι εσύαπλά δεν ήθελες να θυμάσαι τα παλιά.Κι όμως,ότι και να γίνει,εγώ θα είμαι η πρώτη που θα τρεξω.
Εσένα σε μισώ που με πρόδωσες.Που μπλέχτηκες στις σχέσεις και μέκανες να σου μιλήσω άσχημα.Και που δεν σου μιλάω πια.Κι όμως ,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα
τρέξω.
Εσένα σε μισώ που δεν ήσουν πραγματικά εκεί.Που μετά την συζήτησή μας,δεν μου ξαναμίλησες.Που τα ξεκαθαρίσαμε και πάλι έφυγες.Κι όμως,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα τρέξω.
Τέλος,εσένα σε μισώ που δεν σκέφτηκες μόνη σου.Που σ επηρέασαν και που δεν είχαμε καν προβλήματα κι όμως απομακρύνθηκες.Κι όμως,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα
τρέξω.
Κι η πίκρα θα μείνει για πάντα εκεί.

άμαν άμαν αμανέ

γαμώ τον Σαρκοζί και τον γιο του μαζί (τον γιο στην κυριολεξία).
Φτάνει το τέλος του μήνα κι εγώ δεν έχω στείλει ακόμα το κείμενο στο Yale.
Και τι σκατά να γράψω όμως;
Κι έχω να πάω και στα Γκιάννενα.
Δεν θα προλάβω παναγία μουουουουουουουουουουουουουουου.
Θα γράψω για το πως η Μπακογιάννη θα κάνει μπότοξ
και θα γίνει ίμο για να πάρει την προεδρία της Ν.Δ. και ταυτόχρονα ναι χει απήχηση
στους νέους. [κι αν δεν τους αρέσει να γράψουν αυτοί για τον Κάνιε Γουέστ]

Thanks for the memory -_-

Ρε είναι ΤΟΣΟ σπαστικό τοσο δςθιηδφ ιθ;3ηδφ;ςδςιξ να θες ν ακούσεις μουσική και να μη μπορείς να το χαρείς γιατί σου θυμίζει άτομα/καταστάσεις!
Δηλαδή,κάποτε χαιρόσουν μ αυτό και κάθε φορά που άκουγες ένα τέτοιο τραγούδι
χοροπηδούσες από δω κι από κει.
Well,guess what!
Ακούω ένα τρομερό κομμάτι που είχα ν ακούσω αιώνες.
Και ξαφνικά κατάλαβα γιατί είχα να το ακούσω αιώνες.
Γιατί κάποτε χόρευα μ αυτό και σκεφτόμουν "άτομα" -_-
ενώ τώρα τ ακούω και βρίζω χριστοπαναγίες!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ!
Είναι ΤΕΛΕΙΟ τραγούδι ,δεν μπορείς να το γαμάς έτσι!!
Κλαψ και σνιφ και μπουχουχού!
Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με σειρές και με ταινίες,αλλά οκ αυτά τα ελέγχεις
διότι ευτυχώς αυτά τα μετράς στο ένα χέρι.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ.
Θα το χω στο ριπίτ όλη την μέρα έτσι ώστε να θυμάμαι εκείνη την Κυριακή που καθάριζα το
σπίτι και περίμενα να δω το devil wears prada στην τελεόραση.
Σεχτέρ.

Y.Γ. το β'ενικό που χρησιμοποιώ είναι καθαρή επίθεση σ εμένα.

Μάινους Χιούμαν

Τετάρτε σήμερα.
Σηκώθηκα στες 10 και μισή και το πρώτο πράγμα που "σκέφτηκα" ήταν ν ανοίξω
το σαράβαλο για ν'ακούσω λίγη μουσική μήπως και ξυπνήσω πιο γρήγορα.
Και πως κάνει το σπαστικό "ταν ταν ταν ταν" και μου πετάει το εμεσέν στο ντέσκτοπ
μου ρθε φλασιά :Ο
'Καλέ,τους μετάλικα με την φιλαρμονική του Σαν Φρανσίσκο να βάλω!"
Τώρα,ποια η σύνδεση του αισχρού ήχουν έναρξης των γουίντοζ με την φιλαρμονική,
πραγματικά δεν ξέρω.Παρακολούθησα και 2 (!!) ολόκληρες (!!!!) ώρες γλωσσολογία χτες,πολύ θέλει,ειλικρινά.
Να ναι καλά το γιουτουμπ, βλογημένο,διότι δεν είχα το σεντέ στο σαράβαλο και προς στιγμή
πανικοβλήθηκα (με την τσίμπλα στο μάτι ΚΑΙ το μαλλί σε φάση μολιςεβαλατοδαχτυλοστηπριζα).
Και με το που αρχίζει το κομμάτι ,μια ακατανίκητη δύναμη με δγιαπέρασε κι έβαλα πολύ δυνατά την ένταση και χοροπηδούσα σαν την Καλομοίρα μέσα στην τρελή χαρά (Ναι ,όχι η Χρηστίδου κι η Γερμανού δεν με αρέζουνε).
Με τα χίλια ζόρια ετοιμάζομαι και βγαίνω απτο σπίτι και βλέπω την γειτόνισσα (που κάνει ανακαίνιση γαμωτομουνιτηςτοτρυπιο) να με κοιτάει λες κι είχα φέρει τους ίδιους τους Μετάλικα στην Γύζη.
Και τελικώς έφτασα ζωντανή στο αριστοτέλειο ,γεμάτη όρεξη για λογοτεχνία.
.........Μέχρι που είδα την καθηγήτρια με δερμάτινη φούστα και δαντέλα στην άκρη.
Δεν μπορούσα ν αρθρώσω λέξη,ουτε καν συναίσθημα.
.....Μέχρι που χτύπησε το κινητό της Αθηνάς και ακούστηκαν τα κόκκινα χαλιά (η καινούργια αγάπη της)και ξεκόλλησα.
Δύσκολη μέρα,με πολλή περιπέτεια,δεν μπορώ να πω.
Το τραγικότερο απ΄όλα ήταν το άδειο (!!!!!!!) 15 που με μάζεψε και μέσα εγώ να τραγουδάω θυμωμένη το "ανάποδα " του χατζηγιάννη.Του είχα δώσει ένα τόνο πιο αγκρέσιβ και έφη θώδη μαζί .γιατί μπορώ.
Εν τέλει,κατέληξα σπίτε να ακούω πάλι το μάινους χιούμαν απτην φιλαρμονική περιμένοντας
να ψηθεί το ψωμί (διότι ή το χεις,η δε το χεις αγάπη με).

Υ.Γ. Ν'αλλάξω ήχο στο ξυπνητήρι.έχει καταντήσει λίγο εκνευριστικό το "σώμα μι σώμα,στόμα μι στόμα ,μι μια ανάσα μι μια φώνη"

The come back

Τελικά δεν μπορούσα να κρατηθώ μακρυά απτο βλογ μου.
Διότι καλές οι φωτογραφίες και τα τετράδια,αλλά όπως και να το κάνεις το βλογ
είναι άλλο πράμα.
Πρώτα από όλα θα σβήσω μερικά ποστ,που δεν θέλω να βλέπω.Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα,πάάάάρα πολλά πράγματα και ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο περιμένω.
Το καλό είναι ότι άρχισε η σχολή και όλα παίρνουν τη θέση τους σιγά σιγά.
Την άλλη βδομάδα έρχονται και τα κορίτσια και γιέι γιέι γιέι ΓΙΕΙ!
Αυτά προς το παρόν,καλή χρονιά να έχω με τα χαζά μου κι όλη την παρέα
χωρίς άλλα απρόοπτα [γκίμι ε μπρέικ πλζ].

curtain falls

Είμαι πολύ χαρούμενη.Αυτό είναι το τελευταίο ποστ
και μ'αυτό κλείνει ένας κύκλος :)
I'm done with blogz.Οι αναμνήσεις μου ας μείνουν σε τετράδια
και σε φωτογραφίες.
Τις προάλλες συγχήστηκα γιατί διάβασα πως αντιγράφω κάποιον και πως το IQ μου είναι
πολύ χαμηλό.όχι γιατί είχε δίκιο (που δεν),απλά γιατί μπήκε το συγκεκριμένο
άτομο στην διαδικασία να σκεφτεί κάτι τέτοιο!
Διότι και χιούμορ έχουμε και μυαλό και μια Α'κουλτούρα :)
Απο εσάς μεσιέ μπορεί να αποκόμισα κάποια πράματα,όπως κι εσείς αλλα αυτό δεν
λέγεται αντιγραφή.
Δεν έχω την ανάγκη της αντιγραφής.Δεν έχω ανάγκη το χιούμορ σας και το μυαλό σας.
Τ'ότι εσείς ζητιανεύετε γι αναγνώριση,αυτό είναι αξιολύπητο.
Την αναγνώριση,αν την αξίζεις θα σου ρθει κάπως κάποτε.
Ένιγουέι,είχα την ανάγκη να το πω και δατς ιτ :)
Το θέμα είναι πως σήμερα βρήκα μια φίλη που είχα χάσει.
Και μου είπε τόσο συγκινητικά λόγια.
Γι αυτο κι έγραψα τα παραπάνω.Γιατί ότι και να λένε διάφοροι,υπάρχουν
πάντα κάποιοι που τα διαψεύδουν..
Βενετάκι μου σ ευχαριστώ πολύ για σήμερα.
Μου θύμισες οτι υπάρχω :)
Σαγαπω πολυ κορίτσι μου...<3
Καληνύχτα βλογ μου :)
Αντιός :)

ετοιμάσου για φασίνα

αφού τελικά ξέμεινα στην συμπρωτεύουσα λέω να φτιάξω το τσαρδάκι μου.
αλλά η φασίνα,θέλει μια Α' προετοιμασία.
οπότε.........

θα κάνω τα μαλλιά μου



θα βαφτώ


και θα βάλω τα καλά μου



τώρα απο μουσική δεν έχω καταλήξει.
Σίγουρα κάτι χαρούμενο.
sha!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ.

Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση
Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση
Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση
Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση Θέλω ανανέωση

λάικ ΝΑΟΥ

γιατί μπορεί να μην είμαι καρτοκινητό,αλλά έχω κκ εγώ δικαίωμα στην καλοπέραση!

όπως έιχα πει σε πολύ πρόσφατο ποστ.....

έχω χάσει επαφή με πολλά άτομα με τα οποία είχα τις καλύτερες σχέσεις.
Εκείνος ο "όχλος" .
Ε δεν έχει πολύ καιρό που άρχισαν να αναθερμαίνονται οι καταστάσεις με μερικούς.
Κι απλά αναρωτιόμουν.
όταν απομακρύνεσαι με κάποιον για ένα χ διάστημα (απο ένα μήνα μέχρι 4 χρόνια)
και μετά ξαναβρίσκεστε κάνεις ένα βήμα μπροστά ή πολλά πίσω;
Θα σε βγάλει στην ίδια κατάληξη ή θα σε οδηγήσει αλλού;

Υ.Γ. δεν περιμένω απάντηση απο κανένα,απλά τα γράφω
Υ.Γ.2 το παρόν ποστ,δεν αναφέρεται ούτε στον Στέλιο,ούτε στην Μίνα ,ούτε στον Μιχάλη

γουέρ ιζ δε λοβ;

όλα αυτά τα χρόνια είχα να ζηλέψω πολλά πράματα από φίλους και μη!
το πόσο δεμένη είναι η οικογένεια τους,τα παραπάνω λεφτά που έχουν,τ οτί πηγαίνουν διακοπές,τ ότι έχουν πέραση στο άλλο φύλο,ότι μπορούν να βάλουν ότι ρούχα θέλουν,ότι μπορούν να κάνουν γυμναστική,να περπατάν στην πόλη,να πηγαίνουν για καφέ μόνοι τους κι άλλα πολλά.
όλα αυτά μου ρθαν στο μυαλό βλέποντας κάτι φωτογραφίες από μια κοπέλα.
σκέφτηκα ότι είναι πολύ άδικο να μην έχει σημαντικά προβλήματα.
Βλέπει την μαμά της όποτε θέλει ,γτ δν δουλεύει,με τον μπαμπά της είναι αγαπημένοι,πηγαίνει συνέχεια ταξίδια,στην θεσσαλονίκη έχει το καλύτερο σπίτι,με τα καλύτερα έπιπλα,έχει πολλούς φίλους και πάντα έναν κούκλο δίπλα της και φυσικά έχει αναλογίες μοντέλου σε σώμα και πρόσωπο.
Θυμάμαι ότι τα μοναδικά της προβλήματα πριν 2 χρόνια ήταν ότι δεν της έστρωσε η μάνα της το σεντόνι (γτ η κοπέλα που καθαρίζει στο σπίτι δν μπαίνει στο δωμάτιό της) κι ότι αυτός που ήθελε δν της αγόρασε δαχτυλίδι.γαμάτο;
είναι τραγικό να ζηλεύεις.
αλλά οι επιλογές είναι τρεις.Ή ζηλεύεις,ή συμβιβάζεσαι,ή αρχίζεις να ξεπερνάς όλα αυτά.
Καλά ότι μπορείς επίσης να τα γράφεις όλα ναμηπωπου ,είναι αυτονόητο.
Κι ετσι που λες,έβλεπα τις φωτογραφίες και λέω :
μα καλά,είναι δυνατόν να μπορεί να φοράει ΑΥΤΗ ότι θέλει ,η οποία δν έχει καν προσωπικό στυλ και να μη μπορώ εγώ;
να μπορεί ΑΥΤΗ να κάνει γυμναστική και να μη μπορώ εγώ;
(όπου ΑΥΤΗ , μπαίνουν κι άλλα ονόματα ,απλά ένα παράδειγμα δίνω)
να πηγαίνει ΑΥΤΗ σε συναυλίες και σε θέατρα που δεν μπορεί καν να εκτιμήσει την τέχνη;
ε εκεί γυάλισε το μάτι μου!
και εντάξει,το χω πει πολλές φορές και το ξέρω πως μ αρέσει να κλαίγομαι και να γκρινιάζω ,αλλά αυτή τη φορά πραγματικά τσατίστηκα.
Βέβαια ότι και να κάνεις αυτή πάλι θα χει του κόσμου τα λεφτά,αλλά αν έχεις όλα τ'άλλα τι να τα κάνεις τα λεφτά :)

Άτιτλο

Σήμερα μιλούσαμε με την μαμά και την Γιολάντα για μια κοπέλα η οποία βγαίνει μόνο με την μάνα της άάάάντε και την αδερφή της μια στο τόσο και την λέγανε γεροντοκόρη.
"Μα τόσες φιλίες απτο γυμνάσιο και το λύκειο,δεν κράτησε καμιά;"
Η μάνα μου με κοιτούσε όλο νόημα.
όταν ξεστόμισα αυτό το "ε καλά κι εγώ δεν βγαίνω στην θεσσαλονίκη" η μάνα μου με προειδοποίησε...
"Κανόνισε να καταντήσεις κι εσύ έτσι".
Μωρ'δε με παρατάτε λέω γω;
Η παρέα μου είναι εδώ και ζω για την στιγμή που θα ρθουν θεσσαλονίκη.
όσο μένουν εδώ,εγώ εκεί δεν θα βγαίνω τόσο^^
Δεν είναι ότι δεν έχω φίλους,απλά δεν έχω εκείνο τον όχλο που είχα.
Καλύτερα βασικά.
Μέσα στον επόμενο μήνα θα κριθούν πολλά και θα φτάσω σε κάποια συμπεράσματα.
Ξέρω πως υπάρχουν ελάχιστα άτομα (τους μετράς στο ένα χέρι και πάλι περισσεύουν δάχχχχχτυλα) που είναι εκεί.Που δεν παρεξηγούνται,όχι γιατί είναι ζώα ή κάτι τέτοιο.
Απλά το γλυκό έχει δέσει.
Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις και να βλέπεις (!!) αυτά τα άτομα να είναι δίπλα σου.
Γιατί κάθε φορά που δεν θα σαι καλά,θα ρθουν σαν από μηχανής θεοί και θα σε κάνουν να γελάσεις τόσο δυνατά !Τα πνευμόνια σου θα γεμίζουν με τόσο αέρα και εσύ θ'αρχίσεις να κλαις από ευτυχία.
Αυτά τα δάκρυα είναι η λύτρωση για όλα τ'άλλα δάκρυα.
Της απόγνωσης,του φόβου,της μοναξιάς,της μελαγχολίας,του διλήμματος και της απογοήτευσης.
Κι έπειτα,γυρνάς πλευρό στο υπέρδιπλο ,με πολύχρωμα σεντόνια κρεβάτι σου και ξυπνάς.
Θα το σπάσω αυτό το ξυπνητήρι...

Φιλία παρτ 3

Και ναι,το τρίτο μέρος ήρθε για να μείνει!
Δεν ξέρω αν έχω νεύρα,απογοήτευση,κούραση ή κι όλα μαζί!
Μιλούσαμε σήμερα με τα κοριτσάκια μου και λέγαμε για μια τύπισσα η οποία
ντάξει είναι για ξύλο.
Εδώ και καιρό μας πρήζει και τα νεύρα κρόσσι!
Βέβαια δν ξέρεις και τι να κάνεις,γτ πόσο χρονών είσαι χρυσό μου;5;;;
Αν έχεις κάτι πες το,τη το παίζεις ψιλομύτα;
Αφού δεν το χεις,δεν το χεις!
Τελικά αποφασίσαμε να χουμε ένα "γεια" και τέλος.
Καλά όχι οτί εγώ είχα τπτ παραπάνω με την κοπέλα,αλλά πολύ μαλάκω κι αυτή.
Ανάλογη περίπτωση,σημειώθηκε στα 3219370 μποφόρ.
Χαλάζι σου λέω,με κάτι κοτρώνες ΝΑ σαν τα γυαλιά του Βενιζέλου,καλή του ώρα.
Βέβαια δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα,αν και θα πρεπε γτ ντάξει ,εγωισμός κάτω απτην γη
όχι απλά.Φυσικά για τον δικό μου μιλάω,αλλά δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.
Και ναι ρε παιδί μου,έίναι κάτι που χαμε πει με τον Στέλιο,ότι
στην ουσία σταματάς να κάνεις παρέα με κάποιον είτε κάποιας μαλακίας είτε επειδή γνωρίζεις καλύτερα τον άλλον και βλέπεις πως πραγματικά είναι.
Θλίβομαι,διότι,στην περίπτωση μας είναι το πρώτο.
Βέβαια και τι να κάνεις.
Όταν έχεις στείλει μνμτ και μέιλ (31486149 φορές) κι ο άλλος στο μουνί του,
σου μένουν επιλογές;;;
Θα παρακαλάς κάποιον για την παρέα του;
Ρε δεν πας να πηδηχτείς με τον Σιανίδη καλύτερα.
Κερδίζεις και μπουτουνιέρες!
Όσο για τα τσουτσουνάκια που εμπλέκονται,απλά ................
Ωστόσο,αναμένομεν ακόμα αν και είμαι σίγουρη πως μετά απ αυτό το ποστ
θα .....
αχ δεν μπορώ θα πω κακία.
Επειδή λογοκρίνομαι για ότι γράφω και παρεξηγούμαι,θα θελα να είναι το τελευταίο μου ποστ σ αυτό
το βλογ .
Το οποίο αγαπώ.
Διότι εγώ γράφω,για να βγουν πράματα απο μέσα μου ΚΙ ΟΧΙ για να διαβάζονται και να
παρερμηνεύονται.
Αλλα τελικά ,δεν.
Ελευθερία λόγου έχουμε και λέμε οτι θέμε εάν κι εφόσον δίνονται ερεθίσματα.

Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα.
Το πρωί ξύπνησα αργά κι έτρεχα να βρω την Μαρία να πάμε στην σχολή
γτ γράφαμε πρόοδο.
Την ώρα που γράφαμε στείνανε σκηνή πίσω απτην φιλοσοφική γιατί θα καμε λάιβ ο Θηβαίος!
Κατάλαβες;;; Εγώ προσπαθούσα να μη βάλω τα κλάματα απτην απελπισία
κι έξω έπαιζε ο Θηβαίος!
Ευτυχώς πρόλαβα και τον είδα λίγο^^
Ήταν ωραία φάση αυτή,κόσμος στα γρασίδια κάτω απτα δέντρα πολύ φλάουερ πάουερ κι έτσι. [καρδούλες]
Όταν ήρθα σπίτι ήμουν τόσο μα τόσο κουρασμένη!Δεν είχα φάει και τίποτα
κι ήμουυυυυν χάλια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε κολλημένη στο πισι ν ακούω καταθλιψοτράγουδα
με μια ανεκδιήγητη επιθυμία για γουρούνιασμα!
'Εκλαιγα.........1 ώρα;Επειδή ήθελα να γουρουνιάσω αλλά δεν έπρεπε να γουρουνιάσω γτ
θα τανε κρίμα να γουρουνιάσω.
Δε νομίζω το κλάμα βέβαια ν α ήταν γι αυτό γιατί νταξ είμαι τόσο χαζή;;
Δεν υπάρχει λόγος να κλαις για κάτι τέτοιο γτ έλεος αν δεν φας σοκολάτα δεν θα πεθάνεις κιόλας.
ffs!
Ευτυχώς δν υπέκυψα κι έφαγα ένα ολόκληρο πιάτο τραχανά.
Βασιλικό δείπνο σε λέω,με παξιμάδια^^
Τέσπα όσο ηλίθιο και ν'ακούγεται ήταν πολύ πολύ δύσκολο να κρατηθώ
γιατί είχα μπουχτίσει λίγο.
Αύριο θα το συζητήσω και με την Βίλμα κι ελπίζω να με κάνει να νιώσω καλύτερα!

βασικά δεν....είμαι ξανθιά.....

Ροδακινιά ξανθή γιατί πικραίνεσαι
μη σου 'κλεψαν το φως
και μου μαραίνεσαι και μου πικραίνεσαι
μη μου μαραίνεσαι μη μου πικραίνεσαι

Για την αγάπη σου στο παραθύρι σου
μαδώ τα νιάτα μου
για το χατίρι σου στο παραθύρι σου
στο παραθύρι σου για το χατίρι σου

Διώξε τα σύννεφα πικρό αστέρι μου
στολίσου τ' άνθη σου
να γίνεις ταίρι μου πικρό αστέρι μου
πικρό αστέρι μου θα γίνεις ταίρι μου

freak on a leash

Καλοκαίρι 2007.
Φάληρο.
Μετά τις 12 το βράδυ,στο γνωστό παγκάκι,με το πιθάρι απέναντί μας
και το γατί που δεν είχε να φάει.
Εγώ κι η Χρύσα.

Περασμένα μεγαλεία.
άσχημες εποχές ταυτόχρονα υπέροχες.
Αυτές που με γέμισαν αναμνήσεις.

Freak on a leash λοιπόν από Korn&Amy Lee

Sometimes I cannot take this place
Sometimes it's my life I can't taste
Sometimes I cannot feel my face
You'll never see me fall from grace

Ανώ μαλλί

Είχα παρατηρήσει παλαιότερα ότι κάποια πολύ συγκεκριμένα τραγούδια μου θυμίζουν
πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Τ'οποίο είναι και φυσικό αφού σ'όλη μου τη ζωή ακούω συνέχεια μουσική.
Σήμερα λοιπόν έτσι όπως έλιωνα στο πισί περιμένοντας να τελειώσει η μαμά με την σκούπα,άκουσα ένα τέτοιο τραγούδι.
Το Anna Molly των Incubus.
Μου το βαλε να τ'ακούσω πρώτη φορά ο Φιλ στην Παλιά βιβλιοθήκη μέσω ipod,
ενώ πίναμε τες σοκολάτεζ μας!
(ένα κλασσικό πρωινό του τότε)
Την πρώτη φορά λοιπόν που τ'άκουσα το anna molly το πέρασα για "ανώμαλη"!
Άλλη στιγμή που τ'άκουγα και μου χει μείνει ήταν τότε που μας πήγαινε ο μπαμπάς,εμένα και τον αδερφό μου,στην Δράμα,για να δώσουμε το Cambridge Proficiency,τι χαράάά.
Οπότε στην ουσία αυτό το κομμάτι,πέραν του ότι μου αρέσει τόσο πολύ,μου θυμίζει τον Φιλ,το χρώμα πράσινο και μια μυρωδιά φρεσκάδας (σουπλίν :Ρ) .
Κάθε φορά που θ'ακούω τέτοιο τραγούδι θα το καταγράφω εδώ μαζί με τα υπόλοιπα :)

Ιδού και το τραγουδάκι
picture your face in the back of my eyes a fire in the attic a proof of the prize,
Anna-Molly, Anna-Molly, Anna-Molly,
I'm calling your name up into the air.
Not one of the others could ever compare!
Anna-Molly, Anna-Molly!

Easy like Sunday Morning

Έχει.....μιάμιση ώρα που ξύπνησα κι είμαι ψιλονυσταγμένη.
Φαντάσου πως με ξύπνησε ένας φίλος που φεύγει για Κρήτη και θέλει
να περάσει απτο σπίτι.
ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΡΘΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥΥΥΥ έλεγα
κι από μέσα μου σκάρωνα τρόπους να μαζέψω γρήγορα το σπίτι.
"Να μαζέψω τα σκουπίδια,μετά τ'άπλυτα,μετά να πλύνω κανα πιάτο και μετά να σκουπίσω"
"Να στρώσω και το κρεβάτι;"
Το κλείσαμε και βαριόμουν τόσο πολύ να σηκωθώ!!
Σηκώθηκα κατευθείαν ωστόσο (γιέιιιι),ετοιμάστηκα σε χρόνο μηδέν (2 γιέι)
κατέβηκα στον Διαμαντή για λίγα πραματάκια,γύρισα και αφού αγχώθηκα άρχισα να μαζεύω τα σκουπίδια.
Καλά δεν ήταν χωματερή,αλλά λέμε ρε παιδί μου.
Μετά τ'άπλυτα,μετά έστρωσα τον καναπέ και μετά σκούπισα.
ΣΙΓΑ μη πλύνω πιάτο πρωί πρωί.-
Έκλεισα και την πόρτα της κρεβατοκάμαρας για παν ενδεχόμενο.
Να θέλει το παιδί να πάει τουαλέτα και να δει την άβυσσο στο δίπλα δωμάτιο;
Ντροπή κι αίσχος!
Και να μαι,τώρα,στο πισί ,μόλις έφαγα και κέλογκζ.
Ακούω μουσική,τα πρόλαβα όλα και περιμένω τον Χρήστο =)
Προς τι το χαμόγελον και η ουσία του ποστ;
Εγώ σαν λέων άνθρωπος με όλους τους άλλους πλανήτες σε ζώδια γης (πλην αφροδίτης)
είμαι καλή στο να φτιάχνω προγράμματα κι όχι στο να τα εκτελώ. (εγώ ο υπολογιστής)
Σήμερα λοιπόν έκανα πρόγραμμα και το έκανα :0
182847124241 γιέι και άλλα τόσα ζήτω!
Η γη επιβλήθηκε.
Κι όλα είναι ήρεμα.
Σαν ένα Κυριακάτικο πρωινό.
Με την ευγενική χορηγία του

Έχω μια απορία....

........δεν είναι τραγικό να πληρώνεις κάποιον να σ'ακούει;
Πληρώνεις τον ψυχολόγο για να του μιλήσεις και στην ουσία να γίνει
φίλος σου για μια ώρα την βδομαδα!
Αν η επικοινωνία μεταξύ των φίλων ήταν καλύτερη,οι ψυχολόγοι θα κατέληγαν στην
λαχαναγορά.

Καλάζνικοφ ωρέ

Επιτέλους βρήκα τρόπο και λόγο να ξανανοίξω το βλογ μου.
(όχι οτι το διαβάζει κανείς πέρα απτον Μιχάλη,αλλά λέμε :Ρ)
Διάβασα τα τελευταία μου ποστ και γέλασα με την ψυχούλα μου
συνειδητοποίησα ότι έχω περάσει πλέον σε νέο επίπεδο.
Αν όχι ολοκληρωτικά ,τότε είμαι στην μετάβαση.
Την ΑΠΟΛΥΤΗ μετάβαση.Στην οποία επιλέγω --ουσιαστικά-- να είμαι μόνη
και να στηρίζομαι αποκλειστικά ον μι.
Όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό.
Απλά είχα προσπαθήσει και παλαιότερα στηριζόμενοι σε τρίτους και κατέληγα πάντα
στο κενό.
[αυτό δεν σημαίνει ότι οι φίλοι μου δεν παίζουν σημαντικό ρόλο,έτσι;]
Και τώρα που είπα φίλοι.
Τί είναι φιλία;
Ακόμα το ψάχνω.
Στην μετάβαση αυτή κάνω κι ένα ξεκαθαρισματάκι,έτσι βρε γι'αλλαγή.
Αναγκαία είναι κι αυτή μερικές φορές!
Φαντάσου τραγικέ μου επισκέπτη,ότι σήμερα έκανα το ακατόρθωτο!
Έμεινα εκτός σπιτιού μόνη για 5 ολόκληρες ώρες!!ΜΟΝΗ!
ολομόναχην!Χωρίς παρέα!Και δεν ήταν τόσο τρομακτικό!
Πήγα στην βιβλιοθήκη,έφαγα σε φαστ φουντ μόνη μου και περιπλανιόμανε μόνη μου!
Συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι,αλλά είναι πολύ πρωτόγνορο :Ρ
Ένιγουέι είχαμε μείνει στην φιλία.
Οι φίλοι μου ,φίλοι μου,φίλοι μου,οι καλοί μου φίλοι έχουν μειωθεί νομίζω.
Δεν ξέρω οριστικά,γτ δεν ξέρω το μέλλον :Ρ
Αλλά βλέπω ποιοι είναι δίπλα μου και με στηρίζουν κι αυτό μου φτάνει.
Είναι πολύ νωρίς για την ετυμηγορία ,i guess....
Δεν είναι ότι χαίρομαι,ίσα ίσα.
Απλά εντάξει,δεν ξέρω και τι να κάμω .
Κάτι ξέρω που δεν ανοίγομαι σε φίλους.
Ανοίχτηκα,τους κούρασα και ΠΟΥΦ!
Ξεφούσκοσαν!


Θέλω ένα μονόκερο να φτιάχνει μάφινζ.

ένα δύο ένα δύο,κουτσό

Ένα βήμα μπρος.
Δυο πίσω.
Πάλι μπρος.
Και μετά πίσω.
Και κάτω.
Πιο κάτω.
όταν φτάνεις πάτο,δεν μπορείς να πας πιο χαμηλα.
Μόνο η άνοδος σου χει μείνει.

this time I'll win.
I don't need my drugs.
Until the next time that we'll meet.


Πείσμα
(όχι για σένα,ούτε σένα.Μόνο για μένα)

Και τώρα,μολόγα...Την παλεύεις;

Μα πραγματικά.
Είναι μέρες που δεν θες να βγεις.
Είναι άλλες που δεν τυχαίνει να βγεις.
Μπορεί οι μέρες να είναι βδομάδες,ίσως και μήνες.
Τί το κακό μπορεί να υπάρχει;
Για ποιο λόγο θα πρέπει να έχω μια ατελείωτη διάθεση για χαβαλέδες
και ρεμάλιασμα στον έξω κόσμο;
Είναι -πλέον- γνωστό,πόσο μελαγχολική είμαι -ακόμη κι αν δεν τον δηλώνω τόσο εύκολα-.
Έχει τύχει να μη βγω μήνες απτο σπίτι,επειδή έτσι γουστάρω.
Μπορεί αυτή μου η ιδιοτροπία να ενοχλήσει;
Αν ναι,λυπάμαι μα c'est moi!
Η διάθεση μου μπορεί να αλλάξει μέσα σε δευτερόλεπτα,διότι
δεν ζω μέσα σε μια ροζ φούσκα,ούτε όλα στη ζωή μου είναι τόσο εύκολα.
Είμαι σε μια ξένη γαμωπόλη,με ελάχιστους γνωστούς και η ασφάλεια
με βρίσκει μόνο στο σπίτι μου.
Οι δρόμοι,όσο περπατημένοι κι αν είναι,παραμένουν άγνωστοι.
Και το κλαψομούνισμα,είναι χαρακτηριστικό μου.
Το θεωρούν βαρετό;
Μήπως δικαιολογίες του κώλου;
Χμου χμου,για να σκεφτώ..
Δεν με νοιάζει πουλάκια!
Έτσι είναι η Ρο κι έτσι θα μείνει.
Δεν την ενοχλεί αυτή της η συνήθεια.
Γουστάρει σπίτι,γουστάρει παρέα στο σπίτι,μοναξιά στο σπίτι,ταινίες και μουσική στο σπίτι..
Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι το χαζοχαρούμενο 24/7 και λυπάμαι
που δεν μπορώ να ξεφύγω από το κλαψομούνισμα.
Βιβ λα φρανσ και φτου ξελευτερία!

How does it feel without your drugs?

Μ'ένα μήνα καθυστέρηση,είμαι και πάλι εδώ.
Κολλημένη σε μια οθόνη,σε μια playlist καταθλιψοτράγουδων,κολλημένη στην κλάψα.
Και μετά κοροιδεύω τα ιμάκια.
Τουλάχιστον αυτά ξέρουν να τραβήξουν ίσια την γραμμή με το eye liner -εγώ ,ούτε καν-.
Χρονιά του Υδροχόου σου λέει ο άλλος.
Τελικά,ο κάθε πεταμένος αστρολόγος βγάζει παραμυθάκια και μας τα πουλάει καθημερινά
5 στην τιμή του ενός,για να κοιμηθούμε ήσυχα το βράδυ.


Σήμερα τα (κ)λέγαμε με το Τζετάκι.
Αερολογίες και γνωστές-άγνωστες φιλοσοφίες.
Μιλούσαμε λοιπόν,περί του Βασίλη.
Ο Βασίλης δεν είναι ένα γκομενάκι.
Είναι μια φιγούρα πολύ ελκυστική,πολύ οικεία,πολύ ιδιαίτερη.
Αλτέρνατιβ φάση,τραγουδιάρης-μουσικάντης,ροκάκι-βίντατζ
που κατάφερε να μαγέψει την αφεντιά μου τόσο εύκολα.
Δυστυχώς,αυτή η φιγούρα έχει περάσει μέσα μου
τόσο έντονα και σε τόσο ψηλό επίπεδο.
Όνειρα το βράδυ,βιντεάκια στο youtube και τα τραγούδια του στην τραγική μου playlist.
Μια μικρή ψύχωση.
"Ξύπνα,ξεκόλλα,δεν είσαι 14χρονο"
Όντως!
Παρ'όλα αυτά,δεν σταματώ να τον ονειρεύομαι.
Ούτε καν να τρέφω ελπίδες,όσο αφελές κι αν είναι αυτό.
Μου λεγε λοιπόν η υδροχόα,πως έχει βιώσει κάτι παρόμοιο και πως η έκβαση της όλης φάσης ήτο ξενέρα.
Σίγουρα δεν είναι αυτό που φαντάζομαι.
Οι πιθανότητες να είναι κάτι καλύτερο είναι μηδαμινές.
Κάτι χειρότερο,άπειρες,ωστόσο :/
Τραγικότατο,μα και τι να κάνεις;
Time will tell κι άλλες τέτοιες παπαριές.
Ωστόσο,τα τραγούδια παίζουν ακόμη μες το κεφάλι μου
κι όταν κλείνω τα μάτια τους βλέπω στην σκηνή
όπως εκείνη την μέρα στην Αίγλη.
*shivers down my spine*

καληνύχτα σας μεσιέ Βασίλη.
Θα σας ονειρευτούμε και σήμερα..






Υ.Γ. αν ακούς μόνο χαρούμενα τραγούδια γίνεσαι κι εσύ χαρούμενος;

Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Ναι ναι είναι πρωτοχρονιά και γκρινιάζω.
Γκρινιάζω γιατί είμαι μόνη μου και δεν έχω τίποτα να κάνω.
Είμαι τόσες μέρες στο σπίτι,στο κρεβάτι και σέρνομαι.
Η μόνη μου βόλτα είναι στην τουαλέτα και την κουζίνα.
τελεία.-
Τ'ότι είναι κι άλλοι μόνοι τους το ξέρω,αλλά γιατί θα πρέπει να με κάνει να νιώσω καλύτερα;
Οι κοντινοί μου άνθρωποι,μόνοι δεν έιναι πάντως,οπότε δεν έχω κάπου να βοηθήσω και να βοηθηθώ.
Με νοιάζει για μένα,όσο εγωιστικό κι αν κούγεται.
Η μαλακία είναι ότι υπάρχουν πράγματα να κάνω,αν πραγματικά θέλω να ξεφύγω.
[-μούτζες του κόσμου ενωθείτε-]
Απλά εγώ δε τα κάνω.
δεν έχω όρεξη,δεν έχω παρέα και φυλακίζω μόνη μου τον εαυτό μου σ'αυτή την κατάσταση.
Μα δεν είμαι απαίσια;
η ζωή μου είναι τόσο βαρετή.
Χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Και σήμερα να φανταστείς,είχα μια μικρή ελπίδα ότι όλα αυτά θ'αλλάξουν.
(Εκτός από εγωίστρια είμαι και αφελής)
Έψαχνα τα τυχερά νούμερα του λαχείου.
Μα ειλικρίνα,πίστευα (κι ακόμα δλδ ) ότι τα χρήματα θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ζωή μου στο έπακρο,ενώ ξέρω τι φταίει.
Ξέρω ποια είναι η ρίζα του προβλήματος κι όμως κάνω τα στραβά μάτια.
Γιατί δεν θέλω να το δεχτώ.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να μου στερεί μια ενθουσιώδη ζωή.
Κι όμως, δεν μου στερεί κανένας τίποτα.
Το πρόβλημα είναι στο μυαλό μου.Μόνη μου δημιουργώ αυτήτην κατάσταση.
Την σκέφτομαι έντονα και στο τέλος την αποδέχομαι,βλέποντας μόνο αυτήν την προοπτική.
Δεν είναι ότι δεν μου δίνουν αφορμές,προς θεού δεν έιμαι τόσο τρελή.
Φυλακίζομαι.χωρίς.λόγο.
Και δεν κάνω απολύτως τίποτα γι αυτό.
Μπορώ;
Σίγουρα μπορώ να κάνω κάτι,έστω και λίγο.
Μα δες τι γράφω.
Εγώ,μόνη μου,ο εαυτός μου.
Τελικά το μόνο που με νοιάζει είναι ο εαυτούλης μου.
Πυροβολήστε με,κάποιος!
Όμως για πες μου κάτι..
Υπάρχουν αυτοί που μου δίνουν αφορμές να σκέφτομαι όλα τα παραπάνω.
Αν,όπως ισχυρίζονται κάποιοι,για ένα κακό υπάρχει ένα καλό
δεν θα'πρεπε να υπάρχουν 2-3 τύποι ή έστω ένας να μου δίνει
λόγους να ενεργώ κι όχι απλά να κλαίγομαι;


"Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μες στο σκοτάδι
και να μη πνίγεσαι,μονάχος μες στη σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι
δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι και για ότι είσαι πάντα κρίνεσαι...

Σαν να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω
σαν να κουράστηκα απ το χρόνο πριν καν να αρχίσω
λίγες στιγμές πριν ζήσω το κορμί μου πριν προικίσω
σαν να γελάστηκα από άνθρωπο λίγο πριν να τον συμπαθήσω
σαν να μου 'γνέψε η καρδιά μου και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου
σαν να κλότσησα μακριά τα όνειρά μου
σαν να έχασα για ένα λεπτό τη ματιά μου και να
θάφτηκα στο σκότος
πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος"