Μια φορά που μελαγχόλησα..

Κάθομαι στο γραφείο μου και παρατηρώ τον έξω κόσμο.
Σήμερα ο ουρανός είναι μοβ!
Μακάρι να μπορούσα να με βοηθούσαν τα κόκκινα φτερά μου να φύγω από εδώ..
Να πετάξω στον μοβ ουρανό!
θα μπορούσα να πάω σ'όλα εκείνα τα μέρη που έχω ονειρευτεί..
θα ήμουν πάνω απ'τα σύννεφα και θα έβλεπα τον κόσμο να γίνεται ροζ
με πράσινες και μπλε βούλες.

Πρέπει να προσπαθήσω.
Πόσο θέλω να πετάξω!
Προσπαθω αλήθεια,αλλά είμαι πολύ αδύναμη..
Βλέπεις..πάει πολύς καιρός που πέταξα τελευταία φορά..
Από τότε είμαι εδώ.Κολλημένη σ'ένα δωμάτιο.



Then the rain would start to fall.
But it wouldn't be water.
It would be whiskey.
The whiskey drops on my wings.
Like stardust on a piece of red velvet.

ΦΙΛΙΑ

Από πότε η φιλία είναι "κάτσει"?
Ότι κάτσει.
Που είναι αυτά που γράφαμε στα λευκώματα του γυμνασίου?
"Φιλία είναι οτι σημαντικότερο".
Ναι,συμφωνώ.
Δεν μπορώ να καταλάβω το σύστημα "σε γράφω-σε θυμάμαι όταν ξεμένω/όταν χρειάζομαι βοήθεια".
Κι όταν ζητάς τα ρέστα και λες,κάτσε ρε φιλαράκι,εγώ τι ρόλο παίζω στη ζωή σου?
Αρχίζουν τα "να εγώ εσένα αγαπάω,πάντα θα είσαι η κολλητή μου,εσύ είσαι πάνω από τους αλλους" κτλ.
Φυσικά μετά από λίγα λεπτά επιστρέφουμε και πάλι στο μηδέν.
Ούτε ο Αλογοσκούφης να ήμασταν.
Κάνουμε ένα βήμα μπρος για να πάμε άλλα 100 πίσω.
Και φυσικά,όταν ΕΣΥ φτύνεις αυτούς,είσαι ο κακός ο φίλος,αυτός που δε νοιάζεται.
Σου κάνουν παράπονα και σου πετάνε σπόντες οτί δεν βγαίνετε κι εσύ με το ζόρι κρατιέσαι να μη του φέρεις το τασάκι στο κεφάλι.
Γιατί είσαι Ο ΜΑΛΑΚΑΣ.
Τι είναι λοιπόν πιο σοφό?
Να επιμείνεις?Να κάνεις τον ανήξερο και να καταπιείς την αδιαφορία?
Ή να πεις "δεν γαμιέσαι ρε" και να ψάξεις αλλού?
Όταν στον ένα χρόνο,νιώθεις οτί τους 4 μήνες από τους 12 έχεις κολλητό/ή
να μείνεις?
Δεν αξίζεις το ΄12 μήνες τον χρόνο'?
Αν όχι,για ποιο λόγο συνεχίζουν να σε αποκαλούν 'κολλητή'?
Γιατί ότι και να κάνουν,σ'έχουν δεδομένο.
Μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσω τα χαρτιά μου.
Να βρω φιλαράκια αληθινά.
Να χω έναν ώμο να κλάψω όταν θέλω κι όχι να κλαίνε όλοι στον δικό μου κι εγώ στο μαξιλάρι μου.
ΦΙΛΟΣ είναι αυτός που είναι ΔΙΠΛΑ σου και σε ανέχεται όπως είσαι και σε βοηθάει στα δύσκολα.
Να είσαι περήφανος για τον φίλο σου ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.
Γιατί μόνο τότε τον εκτιμάς και τον αγαπάς αληθινά.
Μπορεί και να είμαι αφελής,αλλά σε μια σκατένια κοινωνία όπου όλοι είναι δήθεν και σταριλίκι και καλά,αποζητώ όπως κι εσύ,αληθινούς ανθρώπους.

To be continued...