Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα.
Το πρωί ξύπνησα αργά κι έτρεχα να βρω την Μαρία να πάμε στην σχολή
γτ γράφαμε πρόοδο.
Την ώρα που γράφαμε στείνανε σκηνή πίσω απτην φιλοσοφική γιατί θα καμε λάιβ ο Θηβαίος!
Κατάλαβες;;; Εγώ προσπαθούσα να μη βάλω τα κλάματα απτην απελπισία
κι έξω έπαιζε ο Θηβαίος!
Ευτυχώς πρόλαβα και τον είδα λίγο^^
Ήταν ωραία φάση αυτή,κόσμος στα γρασίδια κάτω απτα δέντρα πολύ φλάουερ πάουερ κι έτσι. [καρδούλες]
Όταν ήρθα σπίτι ήμουν τόσο μα τόσο κουρασμένη!Δεν είχα φάει και τίποτα
κι ήμουυυυυν χάλια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε κολλημένη στο πισι ν ακούω καταθλιψοτράγουδα
με μια ανεκδιήγητη επιθυμία για γουρούνιασμα!
'Εκλαιγα.........1 ώρα;Επειδή ήθελα να γουρουνιάσω αλλά δεν έπρεπε να γουρουνιάσω γτ
θα τανε κρίμα να γουρουνιάσω.
Δε νομίζω το κλάμα βέβαια ν α ήταν γι αυτό γιατί νταξ είμαι τόσο χαζή;;
Δεν υπάρχει λόγος να κλαις για κάτι τέτοιο γτ έλεος αν δεν φας σοκολάτα δεν θα πεθάνεις κιόλας.
ffs!
Ευτυχώς δν υπέκυψα κι έφαγα ένα ολόκληρο πιάτο τραχανά.
Βασιλικό δείπνο σε λέω,με παξιμάδια^^
Τέσπα όσο ηλίθιο και ν'ακούγεται ήταν πολύ πολύ δύσκολο να κρατηθώ
γιατί είχα μπουχτίσει λίγο.
Αύριο θα το συζητήσω και με την Βίλμα κι ελπίζω να με κάνει να νιώσω καλύτερα!