Μ'ένα μήνα καθυστέρηση,είμαι και πάλι εδώ.
Κολλημένη σε μια οθόνη,σε μια playlist καταθλιψοτράγουδων,κολλημένη στην κλάψα.
Και μετά κοροιδεύω τα ιμάκια.
Τουλάχιστον αυτά ξέρουν να τραβήξουν ίσια την γραμμή με το eye liner -εγώ ,ούτε καν-.
Χρονιά του Υδροχόου σου λέει ο άλλος.
Τελικά,ο κάθε πεταμένος αστρολόγος βγάζει παραμυθάκια και μας τα πουλάει καθημερινά
5 στην τιμή του ενός,για να κοιμηθούμε ήσυχα το βράδυ.
Σήμερα τα (κ)λέγαμε με το Τζετάκι.
Αερολογίες και γνωστές-άγνωστες φιλοσοφίες.
Μιλούσαμε λοιπόν,περί του Βασίλη.
Ο Βασίλης δεν είναι ένα γκομενάκι.
Είναι μια φιγούρα πολύ ελκυστική,πολύ οικεία,πολύ ιδιαίτερη.
Αλτέρνατιβ φάση,τραγουδιάρης-μουσικάντης,ροκάκι-βίντατζ
που κατάφερε να μαγέψει την αφεντιά μου τόσο εύκολα.
Δυστυχώς,αυτή η φιγούρα έχει περάσει μέσα μου
τόσο έντονα και σε τόσο ψηλό επίπεδο.
Όνειρα το βράδυ,βιντεάκια στο youtube και τα τραγούδια του στην τραγική μου playlist.
Μια μικρή ψύχωση.
"Ξύπνα,ξεκόλλα,δεν είσαι 14χρονο"
Όντως!
Παρ'όλα αυτά,δεν σταματώ να τον ονειρεύομαι.
Ούτε καν να τρέφω ελπίδες,όσο αφελές κι αν είναι αυτό.
Μου λεγε λοιπόν η υδροχόα,πως έχει βιώσει κάτι παρόμοιο και πως η έκβαση της όλης φάσης ήτο ξενέρα.
Σίγουρα δεν είναι αυτό που φαντάζομαι.
Οι πιθανότητες να είναι κάτι καλύτερο είναι μηδαμινές.
Κάτι χειρότερο,άπειρες,ωστόσο :/
Τραγικότατο,μα και τι να κάνεις;
Time will tell κι άλλες τέτοιες παπαριές.
Ωστόσο,τα τραγούδια παίζουν ακόμη μες το κεφάλι μου
κι όταν κλείνω τα μάτια τους βλέπω στην σκηνή
όπως εκείνη την μέρα στην Αίγλη.
*shivers down my spine*
καληνύχτα σας μεσιέ Βασίλη.
Θα σας ονειρευτούμε και σήμερα..
Υ.Γ. αν ακούς μόνο χαρούμενα τραγούδια γίνεσαι κι εσύ χαρούμενος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου