Άτιτλο

Σήμερα μιλούσαμε με την μαμά και την Γιολάντα για μια κοπέλα η οποία βγαίνει μόνο με την μάνα της άάάάντε και την αδερφή της μια στο τόσο και την λέγανε γεροντοκόρη.
"Μα τόσες φιλίες απτο γυμνάσιο και το λύκειο,δεν κράτησε καμιά;"
Η μάνα μου με κοιτούσε όλο νόημα.
όταν ξεστόμισα αυτό το "ε καλά κι εγώ δεν βγαίνω στην θεσσαλονίκη" η μάνα μου με προειδοποίησε...
"Κανόνισε να καταντήσεις κι εσύ έτσι".
Μωρ'δε με παρατάτε λέω γω;
Η παρέα μου είναι εδώ και ζω για την στιγμή που θα ρθουν θεσσαλονίκη.
όσο μένουν εδώ,εγώ εκεί δεν θα βγαίνω τόσο^^
Δεν είναι ότι δεν έχω φίλους,απλά δεν έχω εκείνο τον όχλο που είχα.
Καλύτερα βασικά.
Μέσα στον επόμενο μήνα θα κριθούν πολλά και θα φτάσω σε κάποια συμπεράσματα.
Ξέρω πως υπάρχουν ελάχιστα άτομα (τους μετράς στο ένα χέρι και πάλι περισσεύουν δάχχχχχτυλα) που είναι εκεί.Που δεν παρεξηγούνται,όχι γιατί είναι ζώα ή κάτι τέτοιο.
Απλά το γλυκό έχει δέσει.
Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις και να βλέπεις (!!) αυτά τα άτομα να είναι δίπλα σου.
Γιατί κάθε φορά που δεν θα σαι καλά,θα ρθουν σαν από μηχανής θεοί και θα σε κάνουν να γελάσεις τόσο δυνατά !Τα πνευμόνια σου θα γεμίζουν με τόσο αέρα και εσύ θ'αρχίσεις να κλαις από ευτυχία.
Αυτά τα δάκρυα είναι η λύτρωση για όλα τ'άλλα δάκρυα.
Της απόγνωσης,του φόβου,της μοναξιάς,της μελαγχολίας,του διλήμματος και της απογοήτευσης.
Κι έπειτα,γυρνάς πλευρό στο υπέρδιπλο ,με πολύχρωμα σεντόνια κρεβάτι σου και ξυπνάς.
Θα το σπάσω αυτό το ξυπνητήρι...

Φιλία παρτ 3

Και ναι,το τρίτο μέρος ήρθε για να μείνει!
Δεν ξέρω αν έχω νεύρα,απογοήτευση,κούραση ή κι όλα μαζί!
Μιλούσαμε σήμερα με τα κοριτσάκια μου και λέγαμε για μια τύπισσα η οποία
ντάξει είναι για ξύλο.
Εδώ και καιρό μας πρήζει και τα νεύρα κρόσσι!
Βέβαια δν ξέρεις και τι να κάνεις,γτ πόσο χρονών είσαι χρυσό μου;5;;;
Αν έχεις κάτι πες το,τη το παίζεις ψιλομύτα;
Αφού δεν το χεις,δεν το χεις!
Τελικά αποφασίσαμε να χουμε ένα "γεια" και τέλος.
Καλά όχι οτί εγώ είχα τπτ παραπάνω με την κοπέλα,αλλά πολύ μαλάκω κι αυτή.
Ανάλογη περίπτωση,σημειώθηκε στα 3219370 μποφόρ.
Χαλάζι σου λέω,με κάτι κοτρώνες ΝΑ σαν τα γυαλιά του Βενιζέλου,καλή του ώρα.
Βέβαια δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα,αν και θα πρεπε γτ ντάξει ,εγωισμός κάτω απτην γη
όχι απλά.Φυσικά για τον δικό μου μιλάω,αλλά δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.
Και ναι ρε παιδί μου,έίναι κάτι που χαμε πει με τον Στέλιο,ότι
στην ουσία σταματάς να κάνεις παρέα με κάποιον είτε κάποιας μαλακίας είτε επειδή γνωρίζεις καλύτερα τον άλλον και βλέπεις πως πραγματικά είναι.
Θλίβομαι,διότι,στην περίπτωση μας είναι το πρώτο.
Βέβαια και τι να κάνεις.
Όταν έχεις στείλει μνμτ και μέιλ (31486149 φορές) κι ο άλλος στο μουνί του,
σου μένουν επιλογές;;;
Θα παρακαλάς κάποιον για την παρέα του;
Ρε δεν πας να πηδηχτείς με τον Σιανίδη καλύτερα.
Κερδίζεις και μπουτουνιέρες!
Όσο για τα τσουτσουνάκια που εμπλέκονται,απλά ................
Ωστόσο,αναμένομεν ακόμα αν και είμαι σίγουρη πως μετά απ αυτό το ποστ
θα .....
αχ δεν μπορώ θα πω κακία.
Επειδή λογοκρίνομαι για ότι γράφω και παρεξηγούμαι,θα θελα να είναι το τελευταίο μου ποστ σ αυτό
το βλογ .
Το οποίο αγαπώ.
Διότι εγώ γράφω,για να βγουν πράματα απο μέσα μου ΚΙ ΟΧΙ για να διαβάζονται και να
παρερμηνεύονται.
Αλλα τελικά ,δεν.
Ελευθερία λόγου έχουμε και λέμε οτι θέμε εάν κι εφόσον δίνονται ερεθίσματα.

Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα.
Το πρωί ξύπνησα αργά κι έτρεχα να βρω την Μαρία να πάμε στην σχολή
γτ γράφαμε πρόοδο.
Την ώρα που γράφαμε στείνανε σκηνή πίσω απτην φιλοσοφική γιατί θα καμε λάιβ ο Θηβαίος!
Κατάλαβες;;; Εγώ προσπαθούσα να μη βάλω τα κλάματα απτην απελπισία
κι έξω έπαιζε ο Θηβαίος!
Ευτυχώς πρόλαβα και τον είδα λίγο^^
Ήταν ωραία φάση αυτή,κόσμος στα γρασίδια κάτω απτα δέντρα πολύ φλάουερ πάουερ κι έτσι. [καρδούλες]
Όταν ήρθα σπίτι ήμουν τόσο μα τόσο κουρασμένη!Δεν είχα φάει και τίποτα
κι ήμουυυυυν χάλια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε κολλημένη στο πισι ν ακούω καταθλιψοτράγουδα
με μια ανεκδιήγητη επιθυμία για γουρούνιασμα!
'Εκλαιγα.........1 ώρα;Επειδή ήθελα να γουρουνιάσω αλλά δεν έπρεπε να γουρουνιάσω γτ
θα τανε κρίμα να γουρουνιάσω.
Δε νομίζω το κλάμα βέβαια ν α ήταν γι αυτό γιατί νταξ είμαι τόσο χαζή;;
Δεν υπάρχει λόγος να κλαις για κάτι τέτοιο γτ έλεος αν δεν φας σοκολάτα δεν θα πεθάνεις κιόλας.
ffs!
Ευτυχώς δν υπέκυψα κι έφαγα ένα ολόκληρο πιάτο τραχανά.
Βασιλικό δείπνο σε λέω,με παξιμάδια^^
Τέσπα όσο ηλίθιο και ν'ακούγεται ήταν πολύ πολύ δύσκολο να κρατηθώ
γιατί είχα μπουχτίσει λίγο.
Αύριο θα το συζητήσω και με την Βίλμα κι ελπίζω να με κάνει να νιώσω καλύτερα!

βασικά δεν....είμαι ξανθιά.....

Ροδακινιά ξανθή γιατί πικραίνεσαι
μη σου 'κλεψαν το φως
και μου μαραίνεσαι και μου πικραίνεσαι
μη μου μαραίνεσαι μη μου πικραίνεσαι

Για την αγάπη σου στο παραθύρι σου
μαδώ τα νιάτα μου
για το χατίρι σου στο παραθύρι σου
στο παραθύρι σου για το χατίρι σου

Διώξε τα σύννεφα πικρό αστέρι μου
στολίσου τ' άνθη σου
να γίνεις ταίρι μου πικρό αστέρι μου
πικρό αστέρι μου θα γίνεις ταίρι μου

freak on a leash

Καλοκαίρι 2007.
Φάληρο.
Μετά τις 12 το βράδυ,στο γνωστό παγκάκι,με το πιθάρι απέναντί μας
και το γατί που δεν είχε να φάει.
Εγώ κι η Χρύσα.

Περασμένα μεγαλεία.
άσχημες εποχές ταυτόχρονα υπέροχες.
Αυτές που με γέμισαν αναμνήσεις.

Freak on a leash λοιπόν από Korn&Amy Lee

Sometimes I cannot take this place
Sometimes it's my life I can't taste
Sometimes I cannot feel my face
You'll never see me fall from grace

Ανώ μαλλί

Είχα παρατηρήσει παλαιότερα ότι κάποια πολύ συγκεκριμένα τραγούδια μου θυμίζουν
πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Τ'οποίο είναι και φυσικό αφού σ'όλη μου τη ζωή ακούω συνέχεια μουσική.
Σήμερα λοιπόν έτσι όπως έλιωνα στο πισί περιμένοντας να τελειώσει η μαμά με την σκούπα,άκουσα ένα τέτοιο τραγούδι.
Το Anna Molly των Incubus.
Μου το βαλε να τ'ακούσω πρώτη φορά ο Φιλ στην Παλιά βιβλιοθήκη μέσω ipod,
ενώ πίναμε τες σοκολάτεζ μας!
(ένα κλασσικό πρωινό του τότε)
Την πρώτη φορά λοιπόν που τ'άκουσα το anna molly το πέρασα για "ανώμαλη"!
Άλλη στιγμή που τ'άκουγα και μου χει μείνει ήταν τότε που μας πήγαινε ο μπαμπάς,εμένα και τον αδερφό μου,στην Δράμα,για να δώσουμε το Cambridge Proficiency,τι χαράάά.
Οπότε στην ουσία αυτό το κομμάτι,πέραν του ότι μου αρέσει τόσο πολύ,μου θυμίζει τον Φιλ,το χρώμα πράσινο και μια μυρωδιά φρεσκάδας (σουπλίν :Ρ) .
Κάθε φορά που θ'ακούω τέτοιο τραγούδι θα το καταγράφω εδώ μαζί με τα υπόλοιπα :)

Ιδού και το τραγουδάκι
picture your face in the back of my eyes a fire in the attic a proof of the prize,
Anna-Molly, Anna-Molly, Anna-Molly,
I'm calling your name up into the air.
Not one of the others could ever compare!
Anna-Molly, Anna-Molly!