Relator

Μπορεί να μου παίρνει καιρό μέχρι να φύγω από μία κατάσταση,

αλλά τουλάχιστον δεν γυρνάω πίσω.

Μπορεί μέσα μου να συγχωρώ και να ξεχνάω,αλλά ποτέ δεν γυρνάω.

όχι γιατί είμαι περήφανη,απλά έχω μια αξιοπρέπεια.

Και ξέρω πως το αύριο μου είναι πολύ καλύτερο απτο χτες μου.

"When I met you I didn't know what to do alalala"

I can catch the moon in my hands

Well, it's been so long
And I've been putting out fire
with gasoline
putting out fire with gasoline

χόρεψε χόρεψε χόρεψε
θα κάνω μια ντίσκο ρε.
όπως ήταν τότε και θα ξεβιδωνόμαστε στον χορό.
και θα τραγουδάμε και το φέιμ

[Baby look at me
And tell me what you see
You ain't seen the best of me yet
Give me time I'll make you forget the rest

I got more in me
And you can set it free
I can catch the moon in my hands
Don't you know who I am

Remeber my name
Fame

I'm gonna live forever
I'm gonna learn how to fly
High

I feel it coming together
People will see me and cry
Fame

I'm gonna make it to heaven
Light up the sky like a flame
Fame ]

και θα κάνω κι εκείνο το σπαγγάτο στον αέρα.
χρώματα και ντισκόμπαλες και λαμέ και ΧΟΡΟΟΣ!!


--->I'm gonna live forever
Baby remember my name <---

It's all coming baby ;)

sha!

Έβλεπα κάτι φωτογραφίες σήμερα.Προπέρσινες.
Και πω ρε φίλε το πρόσωπό μου ήταν τόσο ήρεμο!
Άσπρο,με το μαύρο μαλλί τότε ( <3 ) και έλαμπε!
Δηλαδή φαίνομαι χαρούμενη!
Και μέσα στο καλοκαίρι έχω βγάλει τόσες φωτογραφίες
κι όμως το πρόσωπο μου δεν είναι έτσι :s
Το πρόσωπό μου ,έχει μετατραπεί σε μάπα.
Χωρίς φως,χωρίς μέικαπ,χωρίς λάμψη what-the-fuck!
Δεν θα ρθουν τα Χριστούγεννα ρε κουνί;
Θα σου πω!



Υ.Γ. η Βίσση έβγαλε τραγούδι αγγλικόν με τον τίτλο "Φάμπιουλους".αισχρό;

The mean reds.

The mean reds are horrible. Suddenly you're afraid
and you don't know what you're afraid of.
~Holly Golightly

Είναι κι αυτό το γαμημένο το κενό που νιώθεις μέσα σου
όταν βλέπεις τα πράγματα να παίρνουν τον δρόμο τους και αισθάνεσαι
πως κάτι δεν πάει καλά.
όταν η σχολή σου/ερωτικά σου πάνε απτο καλό στο καλύτερο
κι όταν έχεις κανονίσει να ξεφορτωθείς το πρόβλημα υγείας που έχεις
με το νυστέρι,τι σκατά σου λείπει;
Μη βιαστείς να με πεις μίζερη.Δεν είμαι μίζερη να πάρει!Ούτε για λύπηση είμαι.
Είναι τα σωθηκά μου που καίνε.
Όμως τα σωθηκά σου δεν τα βγάζεις με το νυστέρι.
Ακόμα κι αν προσπάθησες,ακόμα κι αν νομίζεις πως το χεις καταφέρει.
Είναι στιγμές σαν κι αυτές που σου υπενθυμίζουν ότι είναι ακόμη μέσα σου και σε τρώνε.
"Ένα στάδιο πριν την βαριά κατάθλιψη".
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΖΕΡΗ.
Ούτε εκπέμπω κακό κάρμα.
Χαμογελάω και μου τσαλακώνουν το χαμόγελο.
Νιώθω όμορφα και μου γαμάνε το είναι.
Εκφράζω αυτά που νιώθω με πολύ μεγάλη δυσκολία και μ επιβεβαιώνουν,στ ότι δεν
πρέπει να μιλάω.
Εσένα σε μισώ που ήμουν δίπλα σου τόσα χρόνια και μ'εγκατέλειψες.Προσπαθούσα για σένα κι εσύαπλά δεν ήθελες να θυμάσαι τα παλιά.Κι όμως,ότι και να γίνει,εγώ θα είμαι η πρώτη που θα τρεξω.
Εσένα σε μισώ που με πρόδωσες.Που μπλέχτηκες στις σχέσεις και μέκανες να σου μιλήσω άσχημα.Και που δεν σου μιλάω πια.Κι όμως ,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα
τρέξω.
Εσένα σε μισώ που δεν ήσουν πραγματικά εκεί.Που μετά την συζήτησή μας,δεν μου ξαναμίλησες.Που τα ξεκαθαρίσαμε και πάλι έφυγες.Κι όμως,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα τρέξω.
Τέλος,εσένα σε μισώ που δεν σκέφτηκες μόνη σου.Που σ επηρέασαν και που δεν είχαμε καν προβλήματα κι όμως απομακρύνθηκες.Κι όμως,ότι και να γίνει εγώ θα είμαι η πρώτη που θα
τρέξω.
Κι η πίκρα θα μείνει για πάντα εκεί.

άμαν άμαν αμανέ

γαμώ τον Σαρκοζί και τον γιο του μαζί (τον γιο στην κυριολεξία).
Φτάνει το τέλος του μήνα κι εγώ δεν έχω στείλει ακόμα το κείμενο στο Yale.
Και τι σκατά να γράψω όμως;
Κι έχω να πάω και στα Γκιάννενα.
Δεν θα προλάβω παναγία μουουουουουουουουουουουουουουου.
Θα γράψω για το πως η Μπακογιάννη θα κάνει μπότοξ
και θα γίνει ίμο για να πάρει την προεδρία της Ν.Δ. και ταυτόχρονα ναι χει απήχηση
στους νέους. [κι αν δεν τους αρέσει να γράψουν αυτοί για τον Κάνιε Γουέστ]

Thanks for the memory -_-

Ρε είναι ΤΟΣΟ σπαστικό τοσο δςθιηδφ ιθ;3ηδφ;ςδςιξ να θες ν ακούσεις μουσική και να μη μπορείς να το χαρείς γιατί σου θυμίζει άτομα/καταστάσεις!
Δηλαδή,κάποτε χαιρόσουν μ αυτό και κάθε φορά που άκουγες ένα τέτοιο τραγούδι
χοροπηδούσες από δω κι από κει.
Well,guess what!
Ακούω ένα τρομερό κομμάτι που είχα ν ακούσω αιώνες.
Και ξαφνικά κατάλαβα γιατί είχα να το ακούσω αιώνες.
Γιατί κάποτε χόρευα μ αυτό και σκεφτόμουν "άτομα" -_-
ενώ τώρα τ ακούω και βρίζω χριστοπαναγίες!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ!
Είναι ΤΕΛΕΙΟ τραγούδι ,δεν μπορείς να το γαμάς έτσι!!
Κλαψ και σνιφ και μπουχουχού!
Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με σειρές και με ταινίες,αλλά οκ αυτά τα ελέγχεις
διότι ευτυχώς αυτά τα μετράς στο ένα χέρι.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ.
Θα το χω στο ριπίτ όλη την μέρα έτσι ώστε να θυμάμαι εκείνη την Κυριακή που καθάριζα το
σπίτι και περίμενα να δω το devil wears prada στην τελεόραση.
Σεχτέρ.

Y.Γ. το β'ενικό που χρησιμοποιώ είναι καθαρή επίθεση σ εμένα.

Μάινους Χιούμαν

Τετάρτε σήμερα.
Σηκώθηκα στες 10 και μισή και το πρώτο πράγμα που "σκέφτηκα" ήταν ν ανοίξω
το σαράβαλο για ν'ακούσω λίγη μουσική μήπως και ξυπνήσω πιο γρήγορα.
Και πως κάνει το σπαστικό "ταν ταν ταν ταν" και μου πετάει το εμεσέν στο ντέσκτοπ
μου ρθε φλασιά :Ο
'Καλέ,τους μετάλικα με την φιλαρμονική του Σαν Φρανσίσκο να βάλω!"
Τώρα,ποια η σύνδεση του αισχρού ήχουν έναρξης των γουίντοζ με την φιλαρμονική,
πραγματικά δεν ξέρω.Παρακολούθησα και 2 (!!) ολόκληρες (!!!!) ώρες γλωσσολογία χτες,πολύ θέλει,ειλικρινά.
Να ναι καλά το γιουτουμπ, βλογημένο,διότι δεν είχα το σεντέ στο σαράβαλο και προς στιγμή
πανικοβλήθηκα (με την τσίμπλα στο μάτι ΚΑΙ το μαλλί σε φάση μολιςεβαλατοδαχτυλοστηπριζα).
Και με το που αρχίζει το κομμάτι ,μια ακατανίκητη δύναμη με δγιαπέρασε κι έβαλα πολύ δυνατά την ένταση και χοροπηδούσα σαν την Καλομοίρα μέσα στην τρελή χαρά (Ναι ,όχι η Χρηστίδου κι η Γερμανού δεν με αρέζουνε).
Με τα χίλια ζόρια ετοιμάζομαι και βγαίνω απτο σπίτι και βλέπω την γειτόνισσα (που κάνει ανακαίνιση γαμωτομουνιτηςτοτρυπιο) να με κοιτάει λες κι είχα φέρει τους ίδιους τους Μετάλικα στην Γύζη.
Και τελικώς έφτασα ζωντανή στο αριστοτέλειο ,γεμάτη όρεξη για λογοτεχνία.
.........Μέχρι που είδα την καθηγήτρια με δερμάτινη φούστα και δαντέλα στην άκρη.
Δεν μπορούσα ν αρθρώσω λέξη,ουτε καν συναίσθημα.
.....Μέχρι που χτύπησε το κινητό της Αθηνάς και ακούστηκαν τα κόκκινα χαλιά (η καινούργια αγάπη της)και ξεκόλλησα.
Δύσκολη μέρα,με πολλή περιπέτεια,δεν μπορώ να πω.
Το τραγικότερο απ΄όλα ήταν το άδειο (!!!!!!!) 15 που με μάζεψε και μέσα εγώ να τραγουδάω θυμωμένη το "ανάποδα " του χατζηγιάννη.Του είχα δώσει ένα τόνο πιο αγκρέσιβ και έφη θώδη μαζί .γιατί μπορώ.
Εν τέλει,κατέληξα σπίτε να ακούω πάλι το μάινους χιούμαν απτην φιλαρμονική περιμένοντας
να ψηθεί το ψωμί (διότι ή το χεις,η δε το χεις αγάπη με).

Υ.Γ. Ν'αλλάξω ήχο στο ξυπνητήρι.έχει καταντήσει λίγο εκνευριστικό το "σώμα μι σώμα,στόμα μι στόμα ,μι μια ανάσα μι μια φώνη"

The come back

Τελικά δεν μπορούσα να κρατηθώ μακρυά απτο βλογ μου.
Διότι καλές οι φωτογραφίες και τα τετράδια,αλλά όπως και να το κάνεις το βλογ
είναι άλλο πράμα.
Πρώτα από όλα θα σβήσω μερικά ποστ,που δεν θέλω να βλέπω.Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα,πάάάάρα πολλά πράγματα και ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο περιμένω.
Το καλό είναι ότι άρχισε η σχολή και όλα παίρνουν τη θέση τους σιγά σιγά.
Την άλλη βδομάδα έρχονται και τα κορίτσια και γιέι γιέι γιέι ΓΙΕΙ!
Αυτά προς το παρόν,καλή χρονιά να έχω με τα χαζά μου κι όλη την παρέα
χωρίς άλλα απρόοπτα [γκίμι ε μπρέικ πλζ].