Μάινους Χιούμαν

Τετάρτε σήμερα.
Σηκώθηκα στες 10 και μισή και το πρώτο πράγμα που "σκέφτηκα" ήταν ν ανοίξω
το σαράβαλο για ν'ακούσω λίγη μουσική μήπως και ξυπνήσω πιο γρήγορα.
Και πως κάνει το σπαστικό "ταν ταν ταν ταν" και μου πετάει το εμεσέν στο ντέσκτοπ
μου ρθε φλασιά :Ο
'Καλέ,τους μετάλικα με την φιλαρμονική του Σαν Φρανσίσκο να βάλω!"
Τώρα,ποια η σύνδεση του αισχρού ήχουν έναρξης των γουίντοζ με την φιλαρμονική,
πραγματικά δεν ξέρω.Παρακολούθησα και 2 (!!) ολόκληρες (!!!!) ώρες γλωσσολογία χτες,πολύ θέλει,ειλικρινά.
Να ναι καλά το γιουτουμπ, βλογημένο,διότι δεν είχα το σεντέ στο σαράβαλο και προς στιγμή
πανικοβλήθηκα (με την τσίμπλα στο μάτι ΚΑΙ το μαλλί σε φάση μολιςεβαλατοδαχτυλοστηπριζα).
Και με το που αρχίζει το κομμάτι ,μια ακατανίκητη δύναμη με δγιαπέρασε κι έβαλα πολύ δυνατά την ένταση και χοροπηδούσα σαν την Καλομοίρα μέσα στην τρελή χαρά (Ναι ,όχι η Χρηστίδου κι η Γερμανού δεν με αρέζουνε).
Με τα χίλια ζόρια ετοιμάζομαι και βγαίνω απτο σπίτι και βλέπω την γειτόνισσα (που κάνει ανακαίνιση γαμωτομουνιτηςτοτρυπιο) να με κοιτάει λες κι είχα φέρει τους ίδιους τους Μετάλικα στην Γύζη.
Και τελικώς έφτασα ζωντανή στο αριστοτέλειο ,γεμάτη όρεξη για λογοτεχνία.
.........Μέχρι που είδα την καθηγήτρια με δερμάτινη φούστα και δαντέλα στην άκρη.
Δεν μπορούσα ν αρθρώσω λέξη,ουτε καν συναίσθημα.
.....Μέχρι που χτύπησε το κινητό της Αθηνάς και ακούστηκαν τα κόκκινα χαλιά (η καινούργια αγάπη της)και ξεκόλλησα.
Δύσκολη μέρα,με πολλή περιπέτεια,δεν μπορώ να πω.
Το τραγικότερο απ΄όλα ήταν το άδειο (!!!!!!!) 15 που με μάζεψε και μέσα εγώ να τραγουδάω θυμωμένη το "ανάποδα " του χατζηγιάννη.Του είχα δώσει ένα τόνο πιο αγκρέσιβ και έφη θώδη μαζί .γιατί μπορώ.
Εν τέλει,κατέληξα σπίτε να ακούω πάλι το μάινους χιούμαν απτην φιλαρμονική περιμένοντας
να ψηθεί το ψωμί (διότι ή το χεις,η δε το χεις αγάπη με).

Υ.Γ. Ν'αλλάξω ήχο στο ξυπνητήρι.έχει καταντήσει λίγο εκνευριστικό το "σώμα μι σώμα,στόμα μι στόμα ,μι μια ανάσα μι μια φώνη"