Enjoy The Silence

Κάθομαι κι ακούω τραγούδια που ακούγαμε παλιά.
Εκείνους τους χειμώνες που βγαίναμε όλοι μαζί.
Πηγαίναμε στο τζαζ,γελούσαμε,ακούγαμε τα τραγούδια και χτυπιόμασταν
χωρίς να μας νοιάζει τι θα πουν οι γύρω.
Γιατί όλοι ήμασταν μια παρέα.
Μια μεγάάάάλη παρέα.
Την πρώτη μέρα που κάτσαμε όλοι μαζί,ήταν εκείνη με την επική ιστορία.
Το ολοκαίνουργιο φουλάρι μου,τις γόπες απ'τα τσιγάρα στο τασάκι,τις μπύρες
και την φαντασία του Φίλιππου!
Ο βίκτους-μαν, η γούρνα που έπνιξαν την Χρύσα κάτω απο τον πύργο του 'Αιφελ,
δίπλα στις πυραμίδες της Αιγύπτου ,στους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας.
Ακολούθησαν τα σφηνάκια με 1 ευρώ.
Το γκέι μπαρ και το ρεζιλίκι μας.
Οι άγνωστοι που μας έβγαζαν βίντεο με το κινητό.
Οι νύχτες στο φάληρο,ξαπλωμένοι στο γρασίδι.
Τα πρωινά στο τζαζ.
Σπίτι της Ιωάννας.Σπίτι της Χρύσας.
Σπίτι μου.
Βότανα,βιβλία,η Μπου,η Μπρίτνει και ο ιβίσκος.
Η ίδια μουσική.
Τα χαζοπαιχνίδια μας.
Ο χορός του τζάκ σπάροου στην πλατεία.
Είχαμε πιει ρούμι κι ήμασταν τύφλα.
Τα όνειρα μας για το μέλλον.
Τα ταξίδια που θα κάναμε.
Η φοιτητική ζωή μας στην ίδια πόλη,στην ίδια πολυκατοικία,στον ίδιο όροφο.
"ε την μια μέρα θα κοιμόμαστε στου φιλ,την άλλη στης ζάνας,την άλλη στης χρύσας,την άλλης στης ρος"
Η σταχτοπουτάνα και το άι-λάινερ.
Πράγματα που θυμάμαι τόσο έντονα.
Κι ύστερα τα Χριστούγεννα,που ήταν η αρχή του τέλους.
Καβγάδες,παρεξηγήσεις.
Τζαζ,ρόλιν.
Μισοί μισοί.
Κλάματα,εκδίκηση.
Το καλοκαίρι έγιναν προσπάθειες επανασύνδεσης.
Κάναμε το κουτί μας.
Βάλαμε μέσα προσωπικά πράγματα ο καθένας κι έπειτα
το σφραγίσαμε.
1 Αυγούστου 2007.
Μυροβόλος.
Ήπιαμε στο κουτί και δέσαμε την φιλία μας με όρκους.
Που να ξέραμε τι θα ακολουθούσε...
Πάλι δεν βγαίναμε όλοι μαζί.
Τον Σεπτέμβρη,στις 4 και 5 του μήνα,ήμασταν σπίτι της Χρύσας.
Ολομόναχοι.
Βλέπαμε ταινίες,τρώγαμε,βγάζαμε φωτογραφίες
και καθόμασταν στο μπαλκόνι με τις ώρες.
Χαράματα εκεί.
Με τις κουβέρτες κι όλοι μαζι.
Οι τελευταίες μας μέρες σαν παρέα.
Μετά,μάθαμε.
Μάθαμε τι γινόταν τόσο καιρό.
Η παρέα μειώθηκε στους 4.
Εμείς οι 4 είμαστε καλά.
Δεν είμαστε στην ίδια πόλη,αλλά είμαστε ένα.
όπως ήμασταν πάντα.
Μερικές φορές θυμώνω πολύ και χαίρομαι που "γλιτώσαμε".
Αλλά είναι μέρες που μου λείπει η αγία τετράδα.
Μέρες,σαν και σήμερα που δε θα θελα να μάθω τι γινόταν.
Να μην είχε εμφανιστεί εκείνος.
Ακούγοντας αυτά τα τραγούδια,θέλω να κλείνω τα μάτια
και να θυμάμαι το τζαζ τον χειμώνα.
Που ήταν όλα τέλεια.
Που ήμασταν κολλητοί.
Η μαγική παρέα.
"Ρε είναι γραφτό να είμαστε μαζί!Δες τα ζώδια μας!" έλεγε ο Φιλ
και εμείς χαιρόμασταν.

όποιος λέει οτι όλα συμβαίνουν για ένα λόγο
θα θελα να μου πει
για ποιο λόγο γίναμε έτσι.