Να γκρινιάξω λίγο;

Θα γκρινιάξω.
Λοιπόν εμένα μου λείπει πολύ η πόλη εντάξει; Το ξέρουμε. Το'χουμε πει, το ζούμε καθημερινά αφού κάθε λίγο και λιγάκι μιλάω για την Γαλλία και για το πόσο θέλω να γυρίσω.
Οι λόγοι που θέλω να επιστρέψω στην Λυών είναι πολλοί. Είναι μια πανέμορφη πόλη (αν όχι η πιο όμορφη που έχω δει μέχρι στιγμής), ο κόσμος είναι διαφορετικός, ευκαιρίες, συναυλίες, θεάματα, πανεπιστήμιο άψογο..Ο μεγαλύτερος λόγος όμως είναι ότι δεν περνάω καλά εδώ.
Ναι ωραία, η Θεσσαλονίκη είναι πανεμορφη πόλη,έχεις πολλά πράγματα να κάνεις αλλά ο κόσμος είναι σκατά. Μαζί μ'αυτούς κι εγώ. Κατίνες, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κριτικάρουν τ'οτιδήποτε. 

Έξω, γινόμουν σαν κι αυτούς. Έλεγα καλημέρα σ'όλους και δεν ήταν ψεύτικο. Όσες φορές μιλούσα εδώ υπερβολικά ευγενικα νόμιζαν ότι τους κοροιδευα και μου απαντούσαν πάντα με ειρωνία.
Καχύποπτοι άνθρωποι.Κακιασμένοι.

Πέρα απ'τον ξένο κόσμο όμως, είναι κι οι δικοί μου που μ'ενοχλούν. 

Όσο ήμουν Γαλλία, υπήρχε αυτή η αγάπη, η λαχτάρα του να γυρίσω να βγούμε να πιούμε να γελάσουμε να κάνουμε χίλια δυο πράγματα.

Γι αυτό και γύρισα μέσα στο εξάμηνο, κι όντως είχα περάσει όμορφα εκείνες τις λίγες μέρες. Επειδή ήταν λίγες και ήξεραν ότι θα ξαναφύγω.
Το καλοκαίρι με την οριστική επιστροφή, ξαναγυρίσαμε στην πραγματικότητα. Το ανελέητο γράψιμο, το "έλα μωρέ,την άλλη βδομάδα" που φτάνει μήνες μετά και δε ξέρω κι εγώ τί άλλο.
Κι είναι αυτοί που λένε "τι να γυρίσεις εκεί, αφού κι εκεί γκρίνιαζες". 

Ναι ρε ΠΑΠΑΡΙΑ, τουλάχιστον εκεί με κάνατε να νιώθω ότι όντως  λείπω κι ότι όντως θέλετε να με δείτε. Λείπω άρα ξαφνικά είμαι πολύτιμη; Λείπω άρα ξαφνικά υπάρχω;
Μη σώσω ρε πούστη.
Να σηκωθώ να φύγω και να μη με ξαναδούν. Όσο στραβή και να μαι.
Μου λείπει η πόλη μου και ειδικά αυτήν την περίοδο που έχει κι αυτή την υπέροχη γιορτή.
Αλλά θα ξαναγυρίσω και θα τους ξεγράψω όλους. Κι αυτούς και το ψεύτικο ενδιαφέρον τους.
I don't need this shit