Εδώ και καιρό,πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τί πραγματικά έχω καταφέρει στην ζωή μου.
Όταν ξεκίνησα το βλογ αυτό,πριν τέσσερα χρόνια,ήμουν στην τρίτη λυκείου.Από τότε,έχω μυηθεί στην φοιτητική ζωή,κοντεύω να κατακτήσω και το πολυπόθητο πτυχίο.Μάλωσα με φίλους,χώρισα με τον γκόμενο,τα ξαναβρήκα με τον γκόμενο.Τα ξαναβρήκα με φίλους,με άλλους μιλάμε,με άλλους ένα γεια.Ντάξει,φυσική εξέλιξη το λέω.
Πήγα Γαλλία για μια τρέλα και γύρισα.Ξαναμάλωσα,ξαναβρήκα.Άρχισα και να περιφέρομαι πιο συστηματικά στην σχολή.Πήγα Λυών για ένα εξάμηνο και γύρισα.Πέρασα ένα μέτριο καλοκαίρι και τώρα να'μαι.Πέμπτο έτος στην Θεσσαλονίκη,εξεταστική Σεπτέμβρη (οειφξεριφσκαξδηθδιηε).Κι αντί να διαβάζω σημασιολογία και Gerard de Nerval,διάβασα τα παλιά μου ποστ και μου ρθε πάλι αυτή η σκέψη.Γενικά αρνούμαι να καταλάβω τι ακριβώς έχω καταφέρει κι αν όντως έχω πάει ένα βήμα παρακάτω γενικά σαν άνθρωπος.Ναι ξέρω παπαριές.
Αλλά ρε παιδί μου,βλέπω ανθρώπους (φίλους και μη) που στα τόσα λίγα χρόνια έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους τον ίδιο.Τον Αύγουστο βγήκα μ'έναν φίλο.Και κάτι που θύμησε τον τότε εαυτό του,τον έφερε σε σύγχιση κι άρχισε να λέει "ούτε να τα σκέφτομαι,πάει αυτό,έχω προχωρήσει".Για μια στιγμή ζήλεψα.Μετά χάρηκα γι αυτόν.Και μετά άρχισα ν'αναρωτιέμαι.Εγώ τί σκατά έχω κάνει σαν ύπαρξη;Όλοι αυτοί το είχαν ανάγκη,εγώ όχι;
Όταν ξεκίνησα το βλογ αυτό,πριν τέσσερα χρόνια,ήμουν στην τρίτη λυκείου.Από τότε,έχω μυηθεί στην φοιτητική ζωή,κοντεύω να κατακτήσω και το πολυπόθητο πτυχίο.Μάλωσα με φίλους,χώρισα με τον γκόμενο,τα ξαναβρήκα με τον γκόμενο.Τα ξαναβρήκα με φίλους,με άλλους μιλάμε,με άλλους ένα γεια.Ντάξει,φυσική εξέλιξη το λέω.
Πήγα Γαλλία για μια τρέλα και γύρισα.Ξαναμάλωσα,ξαναβρήκα.Άρχισα και να περιφέρομαι πιο συστηματικά στην σχολή.Πήγα Λυών για ένα εξάμηνο και γύρισα.Πέρασα ένα μέτριο καλοκαίρι και τώρα να'μαι.Πέμπτο έτος στην Θεσσαλονίκη,εξεταστική Σεπτέμβρη (οειφξεριφσκαξδηθδιηε).Κι αντί να διαβάζω σημασιολογία και Gerard de Nerval,διάβασα τα παλιά μου ποστ και μου ρθε πάλι αυτή η σκέψη.Γενικά αρνούμαι να καταλάβω τι ακριβώς έχω καταφέρει κι αν όντως έχω πάει ένα βήμα παρακάτω γενικά σαν άνθρωπος.Ναι ξέρω παπαριές.
Αλλά ρε παιδί μου,βλέπω ανθρώπους (φίλους και μη) που στα τόσα λίγα χρόνια έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους τον ίδιο.Τον Αύγουστο βγήκα μ'έναν φίλο.Και κάτι που θύμησε τον τότε εαυτό του,τον έφερε σε σύγχιση κι άρχισε να λέει "ούτε να τα σκέφτομαι,πάει αυτό,έχω προχωρήσει".Για μια στιγμή ζήλεψα.Μετά χάρηκα γι αυτόν.Και μετά άρχισα ν'αναρωτιέμαι.Εγώ τί σκατά έχω κάνει σαν ύπαρξη;Όλοι αυτοί το είχαν ανάγκη,εγώ όχι;
ΠΟΣΟ εγωίστρια είσαι μωρή μαλάκω πια.
Που θέλω να καταλήξω.
Διαβάζοντας όλα αυτά που έχω γράψει (γκρίνια γκρίνια βρισίδια χωρίς λόγο και πάλι γκρίνια χωρίς έλεος) συνειδητοποίησα ότι κάτι έχω κάνει κι εγώ.Καμία δραματική αλλαγή βέβαια,αλλά τουλάχιστον σταμάτησα να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους.Ένα βήμα δεν είναι κι αυτό;Η απόδοχή του προβλήματος κι έτσι.Ξαφνικά νιώθω λίγο πιο ώριμη (σαν ροδάκινο).Λίγο πιο σταθερή.Λιγότερο χαμένη.
Διαβάζοντας όλα αυτά που έχω γράψει (γκρίνια γκρίνια βρισίδια χωρίς λόγο και πάλι γκρίνια χωρίς έλεος) συνειδητοποίησα ότι κάτι έχω κάνει κι εγώ.Καμία δραματική αλλαγή βέβαια,αλλά τουλάχιστον σταμάτησα να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους.Ένα βήμα δεν είναι κι αυτό;Η απόδοχή του προβλήματος κι έτσι.Ξαφνικά νιώθω λίγο πιο ώριμη (σαν ροδάκινο).Λίγο πιο σταθερή.Λιγότερο χαμένη.
Κι είμαι πολύ περήφανη γι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου