Καταθεση ψυχης

Συγγνωμη γι αυτο το ποστ.
Αλλα επειδη δεν μπορω να στα πω κατα προσωπο,στα λεω εδω.
Πες με δειλη,πες με οπως θες.
Καποια στιγμη,θα το ξεπερασω.
Απο τοτε που αρχισαν ολα,πληγωσες 3 ανθρωπους που σ αγαπουσαν οσο τπτ.
Εξαφανιστικες,απλα.
Δεν εδινες σημεια ζωης για χρονια ολοκληρα,ωσπου εμφανιστηκες και παλι.
"Ηξερα μεσα μου οτι ησασταν καλα".
Να σου πω κατι?
Δεν ημασταν.
Δεν ξερω αν θα το ξεπερασουμε ποτε τελειως.Εγω δλδ,για τους αλλους δεν ξερω.
Ηθελες να δωσεις το παρον..Απο τυψεις,απο αισθημα ευθυνης,απο αγαπη,δεν ξερω.
Μου φανηκε πολυ αληθινο εκ μερους σου και για μια στιγμη πιστεψα πως ολα
θα γινοταν οπως παλια.
Θα θεραπευομουν κι εγω.
Οι προσπαθειες σου ηταν καλες,στο αναγνωριζω.
Αλλα μετα ξαναεφυγες.
Οχι απτη ζωη μας,απλα εμεινες σε αλλη πολη.
Μιλουσαμε συχνα κι ανεβαινες σε διακοπες για να μας δεις.
Ημουν ευχαριστημενη και περηφανη για σενα.
Μου ελειπες πολυ βεβαια,αλλα οταν ερχοσουν ηταν οτι καλυτερο μου συνεβαινε εκεινα τα 2 χρονια.
Σ ενιωθα και παλι διπλα μου.
Μετα,γυρισες μονιμα εδω.
Χαρηκα τοσο πολυ,που θα σε ειχα τοσο κοντα μου!!
Θα μπορουσα να ρχομαι καθε μερα να σε βλεπω..
Αλλα δεν εγινε ετσι..
Οταν γυρισες,απομακρυνθηκαμε.
Στηριχτηκες σε αλλον και εμεις σχεδον αποξενωθηκαμε.
Καθε φορα που ερχομουν,εσυ εφευγες.
Με αφηνες μονη μου.
Βεβαια,για να μη νιωθεις τυψεις μιλουσαμε που και που.
Νοιαζοσουν για το μελλον μου.
Ακομα νοιαζεσαι (νομιζω).
Μου λεγες τα ονειρα σου κι εκει που σε πλησιαζα κι αισθανομουν διπλα σου
με μια σου κινηση με εδιωχνες.
Με πληγωνες συνεχεια.
Πονουσα πολυ,οπως ποναω και τωρα.
Η μαμα,σε δικαιολογουσε αν και δεν το θελε.
Σ'εβριζα και σου θυμωνα συνεχεια.
Αλλα μολις εβλεπα κληση σου στο κινητο μου,το προσωπο μου ελαμπε
και πιστευα οτι σημαινα εστω και κατι λιγο.
Αλλα,καθε φορα που σε εμπιστευομουν,με απογοητευες.
Ετσι επαψα να ασχολουμαι.
Το πηρα αποφαση,πως οι σχεσεις μας θα ηταν καλυτερο να μεινουν στα τυπικα.
Ηξερα οτι αμα ζητουσα παραπανω,θα πληγωνομουν παλι.
Η ζωη μου κυλουσε οσο κανονικα μπορουσε να ειναι.
Μιλουσαμε και βρισκομασταν αραια και που,αλλα δεν σου εδινα πολλη σημασια.
Συγγνωμη.
Μου εδινες συμβουλες,αλλα δεν δεχομουν τις αποψεις σου.
Και τωρα,που εμαθες οτι φευγω,εμφανιστηκες παλι.
Εισεβαλες στην ζωη μου και νομιζεις οτι μπορεις να αναλαβεις τις ευθυνες σου!
Που ησουν ολα αυτα τα χρονια ομως?
Οταν με κοροιδευαν ολα τα παιδακια και μ'ελεγαν "το μπασταρδο με τα ψυχολογικα"?
Μπασταρδο δεν ειμαι,αλλα ναι ψυχολογικα μου αφησες μπολικα.
Η ολη κατασταση,μ εχει σημαδεψει ανεπανορθωτα.
Ερχεσαι λοιπον κι εχεις απαιτησεις απο μενα?
Μου λες οτι θες το καλο μου,ενω δεν σταματας να με στεναχωρεις!
Δε ξερω,νομιζω οτι δεν το κανεις επιτηδες.
Ισως φταιω κι εγω που δεν σου μιλαω καταμουτρα,αλλα βλεπεις
δεν μπορω.
Γιατι δεν μπορω να σου κρατησω κακια κι οτι και να μου πεις θα με κερδισεις παλι.
Σημερα ειναι η πρωτη φορα που γραφω για σενα.
Η πρωτη φορα που σου ειπα οτι σου θυμωσα.
Αλλα και παλι,αντι να κατσεις να το συζητησουμε,αυτο που μου ειπες σταθηκε σαν μαχαιρι.
"an xereis poso s agapaw den 8a prepe.alla oκ.κatalavainw"
δεν καταλαβαινεις,αληθεια.
Μακαρι να μπορουσες.
Παντα ενιωθα πως ντρεποσουν για μενα.
Αλλα,ακομα σ αγαπαω και σε θελω στη ζωη μου.
Μη μου ζητας ομως,να σ εμπιστευτω.
Δεν μπορω.
Πρεπει να μου αποδειξεις οτι αλλαξες.
Τις προαλλες στην θεσσαλονικη,νομιζα οτι ειχες αλλαξει.
Αλλα και παλι χειροτερα τα εκανες.
Ηθελες να εχεις τον ελεγχο και να δειξεις οτι εισαι εκει.
Και προχτες παλι,ημουν τοσο χαρουμενη που θα καναμε κατι ΜΑΖΙ
μετα απο τοσο καιρο.
Μου το χαλασες και παλι.
Κι ακουω,τριτα και τεταρτα ατομα,που τα βλεπουν απεξω να μου λενε
οτι εισαι ενας πολυ καλος ανθρωπος και οτι αξιζεις μια ευκαιρια.
Η οτι ριχνω φταιξιμο στην μανα μου.
Εισαι πολυ καλος ανθρωπος ναι.απλα δεν μπορεις να κρατησεις τις ισοροπιες σου και δεν μπορεις να ωριμασεις.
Προσπαθεις να εισαι εκει,αλλα λειπεις συνεχεια.
Το μοναδικο φταιξιμο που ριχνω στην μανα μου ειναι το οτι σε δικαιολογουσε κι οτι
οταν τσατιζοταν με σενα,τ ακουγα εγω.
Τιποτα αλλο.
Δεν την αντεχω αυτη την κατασταση.
Καποια στιγμη θα σου δωσω το λινκ να διαβασεις τι εγραψα για σενα.
Να δεις τα παρασκηνια,που στην πραγματικοτητα ειναι η πλοκη του εργου.
Σου ζητω συγγνωμη αν σε πικρανα μ αυτα που εγραψα.
Το ξερεις οτι θα σ αγαπαω για παντα κι οτι οτιδηποτεκαι να μου κανεις
θα ειμαι ο ΠΡΩΤΟΣ ανθρωπος που θα τρεξει για σενα.
Μη το εκμεταλλευεσαι αυτο.
Ελπιζω να φτιαξουν τα πραγματα.
Εισαι κομματι μου.